Als ik te maken had met een pompe of fabry patient zou ik me niet druk maken. Ooit was ik in geweldige gezondheidsproblemen en het ziekenhuis reageerde maar niet. We sukkelden naar de auto, mijn vrouw haalde in het ziekenhuis een rolstoel en bracht me naar binnen. Ze zei: ‘Hier is mijn man, ik ga naar huis en breng hem niet terug want dan kom ik hem een half uur later weer brengen’. Nog diezelfde dag kreeg mijn vrouw het ziekenhuis aan de lijn: ‘Mevrouw, wat goed dat u uw man bracht, we waren er net op tijd bij; hoe wist u dat het zo ernstig was?’. Mijn vrouw: ‘Dat vertelde hij al enige weken, en ik geloofde hem en jullie niet’. Geen excuus maar daar zat mijn vrouw helemaal niet mee.