Geclaimde en verplichte ondersteuning werkt natuurlijk niet.
Noodzakelijke ondersteuning komt uit sociale contacten voort. Maar die moet je dan wel hebben.

‘Mensen zijn vooral bereid om praktische taken en sociale activiteiten op zich te nemen: respectievelijk 60 procent en 52 procent is zeker wel bereid dit te doen, of doet het al.’
Het laatste, daar gaat het om! Onderzoek door het Sociaal & Cultureel Planbureau liet zien dat al zo veel mensen het al doen dat de grenzen van de mantelzorg al bereikt zijn. Zie http://www.socialevraagstukken.nl/site/2013/08/22/de-grenzen-aan-de-informele-zorg/.
Een onderzoek door de VU kwam tot eenzelfde zorgwekkende conclusie — door het extramuralisatiebeleid ontstaat een tekort aan mantelzorgers. Zie http://www.sozio.nl/dreigend-tekort-aan-mantelzorgers-voor-thuiswonende-ouderen/1025060.
‘Voor alleenstaande, arme, sociaal geïsoleerde ouderen staan alle seinen op rood – deze mensen redden het niet zonder ‘klassieke’ verzorgingsstaat.’
Juist! Dat was dus ook precies mijn belangrijkste conclusie: vooral de niet-vermogende ouderen zijn de dupe. Want voor hen gelden de nieuwe Zzp 3/4-regels net zo goed: geen plek meer voor u in het verzorgingshuis, tenzij u het zelf kunt betalen. En dat kunnen ze niet.
Verder bleek dat in 1980 nog 48% van de 80-plussers in verzorgingshuizen woonde, tegenover in 2010 nog maar 13%. Een geheel spontane afname, zonder enige wettelijke dwang.
Het ouderenzorgbeleid van dit kabinet is dus een grote schande! Zie voor het hele verhaal en een alternatief dat pretendeert veel beter te zijn https://gezondezorg.org/ouderenzorg.

Zou u uw kinderen willen claimen voor bijv 8 u hulp? De mijne wonen 100 km verder en hebben zelf banen en drukke levens. Iedereen wil best incidenteel bijspringen, maar structureel.. Dan wordt het een drukkende plicht. In veel landen help je je familie ook financieel, lijkt me ook pijnlijk om daarvan afhankelijk te worden. Afijn de toekomst zal leren hoe dit keerpunt de geschiedenis ingaat.