Een lerend netwerk van instellingen noemt Arnoud van der Geijs het traject Waardegerichte zorg Angst & Depressie. “De vijftien  aanbieders met wie we werken, verschillen natuurlijk in veel opzichten van elkaar.

Maar op één punt komen hun wensen en visie overeen. Ze streven naar een continue verbetercyclus door het transparant uitwisselen van data en best practices. Doe jij het als aanbieder op een andere manier dan ik? Heb jij andere uitkomsten? Wat kan ik daarvan leren? En wat heb ik jou op mijn beurt te bieden? Een slimme organisatie van de zorg, daar draait het wat ons betreft om. En de zorgprofessional is daarbij in the lead.”

Terughoudendheid

Sjoerd Kosterman, directeur behandelzaken angst- en stemmingsstoornissen van de Amsterdamse ggz-instelling Arkin, is een van de deelnemers aan het traject. Hij is zich bewust van het feit dat er bij zorgverleners soms sprake is van een zekere terughoudendheid ten aanzien van zorgverzekeraars. Dit vanuit een veronderstelde bovenmatige aandacht voor kostenbeheersing. Maar daarvan is volgens hem in dit geval geen sprake. “Het gaat echt om de inhoud.”

Daarbij komt dat zorgaanbieders elkaar normaal gesproken niet opzoeken. “Je bent toch ook in een aantal opzichten een concurrent van elkaar. Maar veel belangrijker nog is dat de werkdruk zo hoog is dat er van additionele projecten zoals dit niet zomaar iets komt. Dan heb je een partij nodig die het initiatief neemt en mensen bij elkaar zet. Dat is in dit geval dus Menzis en daar ben ik blij om.”

Hindernissen

Ondanks deze positieve vibe kende het initiatief bij de start in 2018 enige publicitaire hindernissen. Uit berichtgeving in onder meer de Volkskrant maakten sommige betrokkenen op dat Menzis alleen nog tot vergoeding van zorg zou overgaan als de cliënt daadwerkelijk zou herstellen.  Van der Geijs: “Daar is geen sprake van. We willen gezamenlijk de kwaliteit van de zorg beter maken, in de overtuiging dat dan ook de kosten vanzelf lager worden, bijvoorbeeld doordat mensen minder snel terug in zorg komen.”

Hij is zich niettemin bewust van de discussie over de lastige meetbaarheid van de effectiviteit van de ggz. “Er kunnen allerlei redenen zijn dat iemand herstelt of onverhoopt toch weer zorg nodig heeft. Maar als je de resultaten op grote schaal vergelijkt, kun je wel degelijk verschillen herkennen. Je kunt die met elkaar proberen te duiden, ondanks de variabelen die er zijn”, zei hij destijds tegen de Volkskrant.

“Dat vind ik nog steeds”, zegt hij nu. “Maar wat we destijds misschien niet goed deden, is dat we het verhaal als zorgverzekeraar zelf vertelden. We lieten de deelnemende aanbieders niet aan het woord lieten. En dat terwijl we er trots op zijn dat deze vijftien aanbieders het avontuur met ons willen aangaan.

Transparante atmosfeer

Er zijn ook andere, meer op het netwerk gerichte redenen om mee te doen, vult Sjoerd Kosterman aan. “Het is goed dat je echt met elkaar aan tafel zit. Dat gebeurt in een open en transparante atmosfeer. Je hebt in de zorg allerlei beelden van elkaar, Die blijken dan als je in gesprek gaat eigenlijk niet te kloppen.”

Maar hoe aangenaam dat gesprek ook verloopt, het gaat uiteindelijk om het resultaat. Hoe bereik je daadwerkelijke verbetering? Van der Geijs: “Door het proces in te bedden in je organisatie. Formeer een veranderteam met mensen die gemotiveerd zijn voor waardegedreven zorg. Kijk naar waar er verbeterpotentieel zit in je organisatie. Heb je bijvoorbeeld relatief veel terugval? Wil je de intake verbeteren? Wil je in de behandelkamer meer  met de patiënt keuzes maken op basis van uitkomstgegevens? Benoem dat dan. Stel een verbeterplan op en ga aan de slag. En het mooie van ons traject is dat je daarvoor dus inspiratie kunt opdoen bij andere instellingen.”

Behandelaren

Een punt van aandacht is natuurlijk wel hoe de behandelaren hier tegenaan kijken, beaamt Sjoerd Kosterman. “Zoals gezegd, ze hebben weinig tijd. De productiedruk is hoog. We bevinden ons in dit traject met Menzis nu nog in de comfortabele fase, de fase van het bedenken en uitwerken van ideeën. Als ze straks daadwerkelijk moeten worden uitgevoerd, is dat echt een volgende stap.”

Kosterman ziet voor behandelaren nog wel een verbeterpunt binnen Arkin: het behandelingsplan moet daar meer sturingskracht krijgen. “Je moet oppassen dat een behandelplan niet leidt tot gedachteloos afvinken. Het gaat erom dat je de doelen van de behandeling heel precies formuleert en deze ook frequent bespreekt met de cliënt. Zodat hij het besef krijgt echt ergens aan te werken. Hij weet wat er daarvoor nog te doen valt.”

Voortgang

Dat vraagt iets van de behandelaar, namelijk dat je die behandeldoelen voortdurend in het oog houdt en toetst of er voortgang wordt geboekt. Kosterman: “In de ggz komt het nog te vaak voor dat cliënt en therapeut aangeven een goed gevoel te hebben bij een sessie, zonder dat de behandeldoelen per se centraal staan. Dat is niet de bedoeling.”

Geven en nemen

Dit alles is wel een kwestie van geven en nemen. “We hebben het aantal metingen terugbracht ten opzichte van eerdere versies van ons verbeterplan. Ook al omdat het systeem dat we gebruiken niet optimaal is qua gebruiksvriendelijkheid. Het is een voorwaarde dat behandelaars zich er senang bij voelen en daar werken we ook aan. Want nogmaals, het moet wel worden ingebed in de drukke dagelijkse praktijk. Maar als we er in slagen dit tot een goed einde te brengen, dan geeft dat natuurlijk ook bevrediging. Als de zorg beter en efficiënter wordt, word je daar als behandelaar ook blij van.”

————————————

Arnoud van der Geijs en  Sjoerd Kosterman zijn  spreker tijdens de webcast Waardegedreven zorg vereist waardegedreven bekostiging die Linnean organiseert op 3 december. Meer informatie vindt u hier.