Naschrift: is de ICHOM-systematiek eigenlijk wel zo grondig? Wordt de patiënttevredenheid gemeten? Die betreft zaken als afsprakenlogistiek, attitude van het personeel en materiële en immateriële zaken betreffende het eventuele verblijf.

Zaken die minder belangrijk zijn als het gaan om een éénmalig polikliniekbezoek, maar belangrijker worden naarmate de zorg uitgebreider, langer of intensiever wordt. En in de care gaat het voornamelijk om de cliënttevredenheid, terwijl het kwaliteits- en VBHC-verhaal daar net zo goed speelt.

Een compliment aan dhr. Biesma voor zijn open- en eerlijkheid. Maar het onderschrift onder de foto van dhr. Hazelzet suggereert dat hij vindt dat Nederland het ICHOM-systeem 1 op 1 zou moeten overnemen. Dat vind ik niet, omdat de ICHOM-systematiek wel zeer grondig, maar naar mijn mening onnodig complex is.

Neem bijvoorbeeld de erin vereiste standaard te bepalen en registreren zaken bij borstkanker. In het onderdeel PROM’s moeten naast de gezondheidsgerelateerde kwaliteit van leven maar liefst nog negen zaken apart gemeten/geregistreerd worden: seksuele disfunctie, gewrichtspijn, neuropathie, vasomotorische symptomen, arm- en borstsymptomen, lichaamsbeeld, vermoeidheid, (verdere) pijn en depressie.

Dat is prima en zelfs gewenst in een wetenschappelijk onderzoek, met zijn beperkt aantal meetmomenten, maar voor de dagelijkse klinische praktijk lijkt het me onnodig om die zaken standaard allemaal formeel te meten. Naast de aangewezen medische indicatoren als een tumorcelvrij snijvlak en/of het röntgenonderzoek zou volstaan moeten kunnen worden met een eenvoudige formele ziektelastmeting.

Want als blijkt dat die ziektelast te wensen overlaat, vraagt de clinicus vanzelf wel wat er aan schort. Waarbij het euvel of de euvels vanzelf duidelijk worden.

Ik zou de heren Biesma en Hazelzet willen uitnodigen de ‘bouwtekening’ en de twee ontwikkelde meetinstrumenten van het systeem zoals ik dat voor ogen eens te bekijken op https://gezondezorg.org/assessmentwerkwijze. Waarbij alvast vermeld dat de erin genoemde medische/psychologische indicatoren nog door de beroepsgroepen dienen te worden vastgesteld. Dus in die zin is het nog slechts een raamwerk.

Maar verder is het redelijk snel te bouwen. Ik heb aan een in de zorg en bij de Rijksoverheid goed bekend staande grote IT-partij gevraagd hoe lang men denkt nodig te hebben om het databasegedeelte inclusief de servers te bouwen/in te richten, en het antwoord was ‘Enkele tot een aantal maanden.’ Zonder dat de zorgaanbieders hun eigen systemen eerst allemaal dienen te synchroniseren.