Bevoorschotting is in deze context een absoluut onjuist woord. De discussie zou overzichtelijker worden wanneer de term “tussenfinanciering” gebruikt zou worden. Immers, het gaat hierbij om financiering van diensten die al geleverd zijn door de zorgaanbieders. Financiering naar analogie van de bouw, termijnfinancieringen, zouden de zorg enorm ten goede komen. Zorgverzekeraars zijn geen banken. Dus moet je de financiering zo organiseren dat dit ook niet gebeurt. Maandelijkse tussenfinaciering op grond van OnderHandenWerk is een enorme kostenbesparing voor de zorg. Zorgaanbieders lenen enorme bedragen bij bankinstellingen om het tijdsgat tussen levering van zorg en betaling door zorgverzekeraar te overbruggen. Ben benieuwd of er politieke parijen zijn die deze handschoen op durven te pakken.

@J.E. helemaal eens met wat je zegt.

@ Bill en Rob:
Laten we allereerst vaststellen dat het vooruit financieren van de behandeling door de zorgaanbieder altijd(!) ineffcient is omdat de kosten van kapitaal van de zorgaanbieder altijd hoger zijn dan de kosten van kapitaal van de zorgverzekeraar. De laatste krijgt immers gratis geld te leen dankzij de verplichte zorgverzekering, terwijl eerstgenoemde, in het bijzonder bij kleine zorgaanbieders, maar moeilijk toegang heeft tot bank of kapitaalmarkt.
Met betrekking tot de wenselijkheid van het uitstellen van bevoorschotting is mij onduidelijk waarom het weigeren van bevoorschotting toelaatbaar zou zijn als we tegelijkertijd het weigeren van patientenzorg door zorgaanbieders tijdens de onderhandelingen als ontoelaatbaar moet worden gekenmerkt. Oftewel: Weigeren van betaling alleen als ziekenhuizen en artsen alle patienten naar huis kunnen sturen. Dat laatste is in de zorg ondenkbaar, artsen hebben zeker in spoedeisende gevallen een zorgplicht. Dan mogen verzekeraars ook geen gebruik maken van deze kwetsbaarheid, daar de afwezigheid van een level playing field een neerwaarts effect op de prijs zal hebben. De als gevolg daarvan ontstane verstoring van de markt voor medische dienstverlening is, zeker gezien de verwachte groei van de zorgvraag, uiterst onwenselijk.
Het is om deze beide redenen, de onnodig hoge kosten van het aantrekken van kapitaal en de verstoring van het prijsmechanisme als gevolg van inefficiënte instituties, dat verzekeraars geen gebruik zouden moeten mogen maken van de bevoorschotting als drukmiddel bij de onderhandelingen.

@Rob dit is gewoon een vorm van chantage. Niks meer, niks minder. In mijn ogen ontoelaatbaar! Het geld is niet van de verzekeraar, die moet gewoon zorgen dat het zo snel en goed en efficient mogelijk bij de dokter en verpleegkundige terecht komt. Helaas blijft er heel erg veel aan de administratieve strijkstok hangen. Verbazingwekkend genoeg heeft ogenschijnlijk niemand daar ogen voor. Maar alle salarissen en lease-auto’s en kantoormeubilair van de mensen bij de zorgverzekeraars worden betaald door, raad eens wie,… de mensen die netjes hun zorgpremie betalen. Bedenk een wat een enorme overheadkosten dat feitelijk zijn!
En het klopt he, dat je bij een verzekeraar werkt?

@ Bill. De verzekeraars dienen goede zorg tegen zo laag mogelijke kosten in te kopen. Als het strategisch gebruik van de bevoorschotting daarbij helpt, dan moeten ze van dat middel gebruik maken. Als het onthouden van bevoorschotting leidt tot een verhoging van de kosten, dan niet. Tot op heden lijkt het er echter op dat de strategische inzet de zorgkosten beter beheersbaar maakt.

@Rob: u werkt denk ik bij een verzekeraar? De premie die betaald wordt door alle nederlanders bij elkaar is inderdaad niet bedoeld voor de verzekeraars. Dat geld moet gewoon terecht komen bij hen die er het werk voor leveren: de dokters en verpleegkundigen. Alles ertussenin KOST geld. Het vasthouden van die zak geld door de verzekeraars is een onoirbare praktijk, waarvan ze weten dat dat een heel naar pressiemiddel is: de ziekenhuizen raken in cashflow-problemen en moeten weer dure leningen aangaan bij banken. Gevolg: in plaats van geld die aan patientenzorg besteed kan worden, wordt dat nu gebruikt om rente te betalen over onnodige leningen. Lijkt me niet in het belang van de patient. Maar ja: veel verzekeraars en banken hebben natuurlijk vele banden met elkaar……..

Het gebruiken van de bevoorschotting als drukmiddel heeft tot de meest succesvolle onderhandelingsronde geleid sinds mensenheugenis. De nieuwe contracten zijn weliswaar niet zo gunstig ze lijken (de overheid zal de forse gaten die beide partijen met opzet in het contract hebben gestopt uiteindelijk moeten vullen), maar ik ondanks dat verwacht ik een groei van max 3,5 a 4% en een systematiek die verdere groei de komende jaren zou kunnen beperken. Ja daar hoort het strategisch gebruik van bevoorschotting bij.