De goeden daargelaten.. Dit doorgaans d.m.v. collectief geld. ‘Ons geld.’ ‘Over onze rug.’ Mogen wij als patiënten daar dan ook iets over te zeggen hebben!?
Belangenverstrengeling staat met stip op nummer 1 getuige dit artikel. Dit hoor ik ook veelvuldig van cliëntenraden. Constructies waarbinnen medezeggenschap op een zijspoor wordt gezet, schijnmedezeggenschap wordt en als excuus-Truus wordt gebruikt. De enkele dappere cliëntenraad die dit door heeft (want soms hebben bestuurders dit zelf niet eens door..!) en die hier tegen in verweer wil, loopt vast omdat niemand meer eindverantwoordelijk lijkt en iedereen naar de eerstvolgende boven hem wijst. En de club helemaal bovenin onzichtbaar en vooral onbenaderbaar is. Dit speelt al zo lang.. het old-boys-network van bestuurders en toezichthouders in de zorg wil maar niet uitsterven.. liever laten zij de medezeggenschap doodbloeden. De cultuuromslag gaat gewoon aan hen voorbij. Het verschil tussen ‘nieuwe stijl’ en ‘oude stijl’ wordt groter. Hoe kan het dat dit hardnekkig blijft bestaan en door woekert. Is dit een heilloze missie of gaan we hier nu eindelijk eens echt iets aan doen!?