De zorgkosten stijgen niet vanwege de vergrijzing en er wordt niet fors bezuinigd op de zorg. Deze en meer stellingen zijn te lezen in ‘De Stand van de zorgmarkten 2012.’ In deze jaarlijkse evaluatie van de zorg door de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa), laat de autoriteit duidelijk weten hoe het over een aantal vraagstukken denkt.
De evaluatie heeft dit jaar de
hebben weer een paar van onze eigen producten tot product van het komende jaar verkozen…
Wij van de Nza vinden dat we het eigenlijk heel goed doen.
Het “archaische” individuele recht op zorg in de AWBZ is er pas in de jaren 90 gekomen via de rechter in de plaats van de toen (nog archaischer) rechteloze rantsoenering van zorg. Berg heeft gelijk dat recht op arbeidsuren (input) de plank mist: we moeten naar recht op zorgresultaat (output). Overheveling naar de Zvw lost dat niet op. Waar het om gaat is dat we (ook daar) in staat moeten zijn patientenrechten te vertalen in de gewenste output, en dat dan met de nodige kosten- & kwaliteitsincentives. Wie weet hoe, mag het zeggen.
Mogelijk zou de heer Berg alvorens allerlei aantijgingen over de stijging van de AWBZ-zorgkosten te doen eerst eens naar de cijfers van het laatste CBS-rapport kunnen kijken. Geeft toch een ander beeld.
Graag zie ik dat kosten niet alleen als totaal worden berekend maar dat er ALTIJD een splitsing wordt gemaakt tussen ‘overhead/management'(daarmee bedoel ik niet alleen de afdeling inkoop maar ook het sturen=managen) en de werkvloer/patientgeboonden activiteiten. De NZA hoort daar ook bij die overhead, een log bureaucratisch apparaat, de verzekeraars etc. etc.. Daar zal het wel net zo erg zijn als bij de organisatie Pink Ribbon met een directeur van een kleine organisatie die 65.000 opstrijkt als salaris (excl. werkgeverskosten)
Kritisch naar je eigen situatie kijken is er niet bij. Direct op de tenen getrapt door andere meningen. Is dat vernieuwen in de zorg?
Als ik me bij de AWBZ beperk tot verpleeg- en ouderen zorginstellingen, verbaas ik me over twee dingen: tegenover het geld dat de AWBZ aan de zorginstelling geeft, staat — neem ik aan — een kwaliteitsverplichting (bijvoorbeeld de eis dat bij 40 patienten 5 verzorgenden staan en nog veel meer eisen); mijn vraag: IS ER CONTROLE OF AL DIE EISEN VOORTDUREND EN DAADWERKELIJK WORDEN GEHANDHAAFD??. Punt 2: Is er toezicht en stimulatie dat STEEDS de uiterste efficiency wordt nagestreefd om dat AWBZ bedrag niet onwerkelijk hoog uit de pas te laten lopen??; zie bovenstaande zinsnede bij AWBZ: **zonder enige prikkel om hogere kwaliteit voor minder kosten te leveren**.
Het voortdurend falen (zondigen) van de zorginstellingen ten aanzien van deze twee punten maakt de zorg steeds duurder, maar wat nog erger is, resulteert VOOR DE PATIENTEN in een kwalitatief slechte zorg.
Als de NZa afrekent met de zorgfabels door gewoon met eigen fabels te komen (om toch vooral in overeind te kunnen blijven)dan ben ik al weg.Dit neem ik gewoon niet eens serieus en ik ben toch uiteindelijk degene die ziet hoe het gaat op de werkvloer, waar de NZA waarschijnlijk toch niet echt goed heeft gekeken.Ik kan wel een aantal zaken opnoemen die wél hout snijden, maar kennelijk heeft dat toch niet veel zin.Het wiel is nu uitgevonden! Hoera.Dat je nog voor deze “prestatie” salaris ontvangt, dat vind ik nou triest.
Is dat dezelfde NZA die ervan beticht wordt, er bij serieuze en gefundeerde klachten over de zorgverleners en verzekeraars, zijn kop in het zand steekt, er een vestzak-broekzak mentaliteit op nahoudt en zelf erg veel geld voor instandhouding verbruikt. Hoe betrouwbaar is zo’n organisatie?
Ik zie binnen onze patiëntenvereniging alleen maar dat de leden ieder jaar steeds meer premie betalen maar daarnaast ook steeds meer zelf moeten betalen. Bovendien worden ze steeds vaker geconfronteerd met hoge reis- en kerzuimkosten om de nog gecontracteerde zorgverlener te bezoeken.
Daar zijn mensen zich heel goed van bewust.
Misschien tijd voor de hand in eigen boezem?
Ik vind het absoluut onbestaanbaar dat de Nza een platform biedt aan een medewerker van een commerciele onderneming om zijn ongefundeerde mening over de AWBZ te spuien, waarmee vele duizenden hardwerkende zorgverleners, die zich dagelijks met hart en ziel inzetten om hun clienten zo goed mogelijk te helpen, worden beledigd. Zorgorganisaties en zorgverleners in de AWBZ zijn elke dag bezig om te kijken of de zorg beter en goedkoper kan!
Wat in de reactie’s van een ieder mist is de rol van de patient zelf. Willen we niet zelf ook steeds meer antwoorden op allerlei (vaak overgaande) klachtjes?
Eindelijk: nza heeft het licht gezien. Versplintering van de zorg in allerlei productjes en specialismen is de oorzaak van de stijging van de zorgkosten (en bureaucratie). Heren/dames beleidsmakers: maak de zorg weer generiek en laat de zorgaanbieders zelf de invulling geven in plaats van af te rekenen op elke komma (bespaard [pappier, controle-apparaten, accountantskosten, ministeries die dit moeten verzinnen, etc, etc)
Wat er als rode draad doorheen loopt maar wat nu niet genoemd wordt is de reden dat de patiënten met lichtere aandoeningen meer behandelingen kregen. Blijkbaar is het bij een zware behandeling niet zo moeilijk om de diagnose te stellen en vervolgens te behandelen. Het gaat fout bij de diagnoses van de meer ‘vage gevallen’. Daar zie je dat er soms een carrousel van specialisten nodig is omdat we nog steeds met een eilandjescultuur werken en ook iedereen zijn eigen set gegevens hanteert in de eigen silo. Laten ziekenhuizen daar eerst maar eens wat aan doen, patiëntendossiers inzichtelijk maken en ontsluiten en de beschikbare techniek om alle data te analyseren gebruiken. Het is nu heel veel trial and error. Dat is mede de reden dat 50% van alle ingezette behandelingen uiteindelijk verkeerd bleek.
Ik lees:
“De stijging werd veroorzaakt doordat juist de patiënten met lichtere aandoeningen meer behandelingen kregen en bovendien door meer verschillende specialisten onderzocht werden.
Onmiddelijk krijg ik associaties met poeppoli’s. Met menstruatiepoli’s. Met verzekeraars die een polis aanbieden die “Schimpie, de kalknagelduivel” ritueel uitbannen.
En als simpele burger leg ik dan de link naar de marktwerking.
Maar volgens de altijd kritische NZa, die over ons waakt, is dit dus een fabel.
Wie belazert nou eigenlijk wie?
Overigens ben ik het eens met Marc Berg van Plexus ” Care is the problem, cure is the solution`.
Let op: van allerlei kanten wordt de laatste tijd de discussie over marktwerking geframed als irrelevant. Ook de NZa doet eraan mee: “De vraag of u voor of tegen marktwerking in de zorg bent, is een onnodige vraag”.
Dit lijkt een georkesteerde aktie
Dus wat lezen we niet? Moeten mensen met ingewikkelde aandoeningen langer wachten?
Sinds er geen duidelijke regels gesteld worden tav het beleid is de controle over alles kwijt?