@Olaf Tan:
Om te beginnen: U komt op mij over als een zgn. manager (suit).
Verder ben ik van mening dat het uitbesteden van zovele taken aan PA’s, NP’s, etc, etc) als tegenwoordig gebeurt en in toenemende mate lijdt tot verval van wat ooit geneesKUNST was en wordt gedevalueerd tot praktisch kunstje. Mijn mening is dat de zorg best wat kan leren van bedrijven en industrie, maar dat zorg en geneeskunde niet op gelijke manier beschouwd moet worden als industrie.

De specialist dient te presteren en het ziekenhuis te faciliteren. Bij dat laatste hoort ook een professioneel bestuur en ziekenhuismanagement, naast het kunnen beschikken over een adequate infrastructuur gericht op kwaliteit van zorg (capaciteit en instrumentarium).
Het is vloeken in de kerk, maar een heroriëntatie op het huidige curriculum tot medisch specialist verdient een kritische analyse.
Het versoepelen van de fixus, met instandhouding van de huidige opleidingsstructuur, wordt wel een hele kostbare aangelegenheid. De opleidingskosten bedragen nu al meer dan 1 miljard per jaar (excl. basisopleiding). De opleiding tot ‘jonge klare’ duurt 12 tot 14 jaar (inclusief basis en wachttijd als anios). Dat wij in Nederland kunnen beschikken over meer dan 30 specialismen die anytime een consulent kunnen leveren, rechtvaardigt een dergelijke analyse. Een meer resultaatgerichte aanpak van substitutie en taakherschikking (NP, PO en PA) kan leiden tot succesvolle scenario’s als het gaat om het benodigd aantal ‘medisch’ professionals. Een integrale en adequate inrichting van de poort kan wellicht ook soelaas bieden: combinatie van SEH-arts, HA en ziekenhuisarts (als nieuw specialisme). Het is overigens nog maar de vraag of het toekennen aan VWS van ‘meer grip’ tot succes zal leiden. Dit kan ook leiden tot een te kwantitatieve en boekhoudkundige benadering van de vraagstelling. De umc’s en hun ‘partner’ opleidingsziekenhuizen zouden meer uitgenodigd moeten worden en meer speelruimte moeten krijgen om tot efficiëntere in-, door- en uitstroom van aios te komen.

De jacht op de specialist wordt voortgezet. We zijn vogelvrij verklaard en aan alle kanten worden we gepakt. Straks worden we gedegradeerd tot, met alle respect voor hun individuele kennis en kunde, automecaniciens.
Op een of andere manier weten de “managers” het voor zichzelf wel altijd goed te regelen en de rest moet daarvoor bloeden.

In België heeft men in de jaren ’60 gedacht de artsen te zullen “pakken” door ze ongebreideld in aantal te laten toenemen (Nothomb sprak toen de intussen gevleugelde woorden: “on les aura par leur nombre”) met als gevolg oncontroleerbare overconsumptie en invoering van numerus clausus. Het geheugen van sommigen is blijkbaar erg kort. Of moeten we gewoon vaststellen dat de geschiedenis zich herhaalt?

In het hypochondere landje Duitsland is in de omgeving rondom Munchen 30% specialistische overbeweiding, het laat zich raden, dat het aantal verrichtingen navenant toe nam t.o.v de rest van de BRD. Niet doen dus.