Huisartsen slaan alarm over de wildgroei aan poliklinieken in ziekenhuizen. Steeds vaker worden poliklinieken opgericht voor kwaaltjes die meestal net zo goed door de huisarts kunnen worden afgehandeld. Daardoor wordt de gezondheidszorg onnodig op kosten gejaagd.
Dat zeggen de Landelijke Huisartsen Vereniging
De ZVW kent geen andere markt dan de verzekerde zorg. De toegang tot de tweedelijnszorg is niet vrij, zelfs de toegang tot alle zorgaanbieders is in principe niet geheel vrij en kan in de polis aan voorwaarden gebonden worden. Voorwaarde in alle polissen is over het algemeen een verwijzing door de eerstelijn.
Als vanuit het marktprincipe een aanbod wordt ontwikkeld dat ondoelmatig is maar wel gewenst door de consument dan kan dat als niet verzekerde zorg worden aangemerkt en uitgesloten van vergoeding/ restitutie. Als de consument daar toch gebruik van wil maken (cosmetische chirurgie, alternatieve behandelwijzen)dan drukt dat niet op de collectieve lasten.
Ik begrijp niet goed hoe marktwerking zich verhoudt tot een poortwachter. Wil je marktwerking of wil je sturing? Ook begrijp ik niet hoe marktwerking zich verhoudt tot het begrip ’toegevoegde waarde’. Als er een markt is voor de meest uiteenlopende poli’s dan wil de consument(!) kennelijk die poli’s. Dat staat helemaal los van een toegevoegde waarde uit medisch of wetenschappelijk oogpunt. Er is besloten de matkt het werk te laten doen, prima, maar dan gelden er dus andere regels dan als je de zorg op medisch-/menselijke grondslagen organiseert. Daar is lang en breed over gesproken en nagedacht, dus nu niet moeilijk gaan den over de consequenties, lijkt me.
Ik begrijp deze reactie niet!.
De huisarts in binnen de zorgverzekeringswet de poortwachter tot de tweedelijns zorg. Dus zij moet de patiënt verwijzen. Als de patiënt zonder verwijzing gaat is het geen verzekerde zorg en moet de patiënt de kosten zelf dragen. Dus hoezo kostenverhogend? De vraag of de toegevoegde waarde van dergelijke poli’s wel voldoende onderzocht zijn en aangetoond is is veel relevanter.
in dit geval lijken de huisartsen niet alleen het financiële gelijk aan hun zijde te hebben, maar ook de positie om het systeem terug te (doen) kantelen. allerwege immers wordt de huisarts gezien als de poortwachter bij uitstek van de zorgvoorzieningen. het ligt daarom voor de hand dat de verzekeraars het gebruik van de polikliniek pas vergoed na verwijzing door de huisarts. helaas wordt hiermee een nieuw bewijs geleverd dat de keuzevrijheid van de patiënt/zorgconsument het zal verliezen van de economische belangen van de andere partijen in de zorg, inclusief de verzekeraars.