Het gebruik van uitkomst parameters kan worden gezien als de al 40 jaar missende link in het verzamelen van zorggegevens. Problemen/diagnoses, verrichtingen/interventies en resources/geld zijn al jaren bekende verzamelingen, maar uitkomsten ontbreken in belangrijke mate. Uiteraard omdat het heel complex is.
De ontwikkelingsimperatief die ICHOM biedt is in die zin uiterst belangrijk en dient ondersteund te worden.
Echter, waar ik moeite mee heb is de aanbeveling om zaken maar klakkeloos over te nemen. Bij de DRG hebben we inderdaad de boot gemist en het ugly monster van DBC-DOT gecreeerd, een miljarden kostende non-oplossing.
Eerdere suggesties rondom het invoeren van de C-CDA / CCR in Nederland gingen mis op de cruciale beperking daarin: het bleek niet mogelijk om onmisbare zaken toe te voegen. B.v. een overdracht is mooi en 15 vaste gegevensgroepen afspreken ook. Maar als je dan de ziektespecifieke dingen niet kunt toevoegen en specifieke behandelingen ook niet kunt doorgeven mis je de essentie.
Iets dergelijks dreigt nu ook met ICHOM. Vanuit de GGZ hoor ik nu bijvoorbeeld dat bestaande ROM instrumenten, als gevolg van gedoe over juridische kant van verzamelen, met het badwater meegestuurd dreigen te worden. Als ICHOM wordt gepusht als DE OPLOSSING denk ik dat het gaat belemmeren van hetgeen aan uitkomstmaten al wel is toegepast in Nederland. En dat zou ik heel erg jammer vinden.
Naar mijn idee moeten de ICHOM adepten dus eerst goed nagaan wat er in NL al gebeurt rondom uitkomsten meten. Dat is nog helemaal niet gedaan. Vervolgens kan men daar ICHOM als aanvulling op positioneren en waar nodig ook specifieke Nederlandse aanvullingen toestaan. Laat onverlet dat het voor de internationale vergelijking essentieel is ook ICHOM instrumenten toe te passen. Je wilt niet alleen de waarde weten, maar ook kunnen benchmarken. Maar vooraleerst bekijken hoe op individueel niveau de uitkomst kan worden vastgesteld op zulk een manier dat de patient hier goed inzicht in krijgt.