Ik vermoed dat de constatering van Jan Kramer correct is. Maar kan Jan Kramer (en ook I. Hanrath) dan ook aangeven waar vervolgens het probleem ligt MITS op verantwoorde wijze de zorg wordt verleend die noodakelijk is? Zorgverlening kan zeker verantwoord zijn en op kwalitatief goed niveau liggen zonder dat iedere keer het hoogst wenselijke deskundiheidsniveau aanwezig is. Dat niveau moet natuurlijk wel voortdurend beschikbaar zijn. Maar hiermee ‘spelen’ uit bedrijfseconomische motieven is toch een normale operatie en in lijn met onze zucht naar meer efficiency?. Uiteraard wel altijd met een verantwoorde zorglevering als randvoorwaarde!

De instelling van HVl en HV2-hulp is ontstaan bij ingang van de wmo en voor niemand transparant, het minst voor de clienten.
m.n. vanaf 2008 maakte het veel uit tot welke groep de client ver(be)oordeeld werd.
De eigen bijdrage van de client wordt hierdoor bepaald(uiteraard nadat de belastingdienst haar gegevens over het vetrzamelinkomen heeft verstrekt.helaas altijd pas over dit inkomen dat 2 jaar voor de hulp inging werd vastgesteld.dit geeft op het moment van de zorgvraag vaak niet een goed beeld)
het plaatsen van de goedkopere hulp was zeker in 2008 voor de zorgverlener aantrekkelijk.De uurtarieven lagen erg uit elkaar.Ik heb de indruk dat dit inmiddels verminderd is.
Toch vind ik het fout als de zorgverlener te veel een “mindere”,zeg goedkopere kracht inzet. Dit kan niet ten goede komen aan de client, betekent een onnodig hoge claim op het gemeentelijk budget/c.q. eigen bijdrage client.
Gemeenten zouden dit apsect ook meer moeten controleren.