Drie ouderenzorgorganisaties experimenteren met een verhalende methode waarmee ze inzicht geven en verantwoording afleggen over de kwaliteit van zorg. De methode bevindt zich nog in de experimentele fase, maar het ‘onderzoekend gesprek’ dat onderdeel uitmaakt van de methode wordt met belangstelling en welwillendheid gevolgd door de IGJ.
De nieuwe methode sluit aan bij
Verantwoorden is iets anders dan leren en verbeteren, alhoewel het wel in elkaars verlengde kan liggen. Juist in een tijd waarin schaarste is, is het goed om te weten of er passende en doelmatige zorg wordt geboden. Daarbij vraagt dit ietwat meer richting dan interessante anekdotes over gebeurtenissen van alledag. Ook omdat een lerend systeem ook vraagt om vergelijkbaarheid van zorgorganisaties en regio’s. Dat dit nu een narratieve component krijgt, is begrijpelijk, maar niet zonder dat dit narratief gecombineerd wordt met objectief gemeten en vergelijkbare cijfers. Zo kunnen we best-practices extraheren, analyseren en verspreiden en achterblijvers aansporen. Narratieve verhalen kunnen de cijfers daarbij verrijken, maar niet vervangen.