De overhead in de langdurige zorg is verder gedaald. Dat blijkt uit de jaarlijkse Benchmark Care van Berenschot. De onderzoekers wijzen minder management door de invoering van zelfsturing en minder administratief personeel door toenemende automatisering als belangrijke oorzaken aan.
Gemiddeld daalde de overhead over de
Aangezien veel webpagina’s van overheden en zorginstelling aangekleed zijn alsof de burger nog een kind is die totaal onwetend is en na 30 jaar nog niets heeft geleerd pak ik vandaag de dag maar een typemachine (de computer in dit geval) en schrijf aan de beleidsmedewerkers, maar vindt de brieven doorgaans afgehandeld door klachtenmanagement en wordt verwezen naar de klantenservice.
Kortom, ik krijg het gevoel dat de zorgvrager aangezien wordt voor iemand die het niveau heeft om met een kluitje in het riet te sturen. Dit getuigt dus van het niveau van de zorgbeheerders en de ICT.
Het gaat er bij mij niet in dat de zorg van zorgverzekeraars en duur betaalde artsen uitgaat naar de (verplicht) verzekerde. De buit is immers al binnen en men vraagt VWS-bewindslieden nog meer geld op te strijken: http://www.speelman.org/zorgbeheer/.
Al met al vind ik de verdere digitalisering erg afstotend, maar ook merk ik dat wanneer de overheid of een andere instantie wijzigingen doorvoert er in de verklaring staat: “U heeft de polisvoorwaarden gewijzigd.” Een volstrekt onjuiste verslaglegging vindt hierdoor plaats! Eventuele rechtsvordering (verhaal halen) voor de zorgvrager wordt onnodig bemoeilijkt, zo niet gehinderd (gelijkwaardigheidsbeginsel).
Ik vermoed dat de verklaring voor de ogenschijnlijke tegenstelling ‘overhead daalt, administratieve lasten stijgen’ in de automatisering ligt, ICT-wordt steeds belangrijker en vormt een werkstructurerende mantel rondom de mensen in het primaire proces, de zorgverleners. Vragen die dit oproept zijn: wat doet dit met de autonomie/zelfstandigheid van de zorgverleners en welk effect heeft dit op de arbeidsvreugde (een oud-hollands woord).