Als een bestuurder of arts faalt, moet de Inspectie voor de Gezondheidszorg ingrijpen. ‘We verzinnen constant nieuwe regels, maar zelden of te laat krijgt iemand een draai om z’n oren’, vindt Marius Buiting van de Nederlandse Vereniging voor Toezichthouders.
De Tweede Kamer sprak deze week
@Diekmann; dat kan eenvoudigweg door in dat keurmerk allereerst de Klantpositie ”in te bakken” in relatie tot diens persoonlijk belang en behoefte. Om daarna de organisatie te bevragen op de meerwaarde die ze klant en maatschappij denkt te bieden met welk Product en vanuit welke maatschappelijke Missie. En met welke Medewerkers/professionals en met welke Middelen/Huisvesting, Financien (businessmodel) en tot slot met welke Organisatorische borging en transparantie…
Dan ontstaat er een zeer interessant beeld op:
1. De mate waarin de klant afdoende bediend en beschermd wordt, naast client ook als burger en consument
2. Of het maatschappelijk bestaansrecht duurzaam is (continuïteit)
3. Hoe wordt omgegaan met risico’s in deze
4. Of het rendement consequent gericht is op de klant en maatschappij
Toch echt wel anders dan anders…
Wie weet uberhaubt dat er een toezichthoud vereniging bstaat en zelf voor de gezondheid.wil je je gelijk halen dan moet je naar buitelandse professoren om het tegendeel te bewijzen.leg bewijslast bij falende arts of behandelaar, worden er minder fouten gemaakt en neem salaris in een bonus malus systeem zou hier niet mistaan. Een idee misschien.
Ach Marius en Lea:
wanneer gaan jullie patiënten en slachtoffers van medische fouten werkelijk helpen?
Inderdaad zijn er voldoende mogelijkheden om falende artsen en falende bestuurders aan te pakken in therorie. Maar IGZ en OM doen dit nauwelijks en rechters zijn veel te terughoudend in het opleggen van adequate maatregelen. Redenen? Ordinaire vriendjespolitiek en klassenjustitie.
Ook de media spelen hun rol door toepassing van selectieve verontwaardiging en focus op zgn incidenten. Let wel: bij 20 doden per dag en 20 invaliden per dag door medische fouten in ziekenhuizen in NL, cijfers van de Europese Commissie, gaat het hier om structurele gebreken in de kwaliteit van gezondheidszorg door falende artsen en bestuurders.
Artsen, bestuurders ,toezichthouders en politici weten welke artsen falen en weigeren om tijdig en adequaat in te grijpen. Hiermee schenden zij hun zorgplicht en in geval van opzet of grove nalatigheid is er sprake van strafrechtelijk verwijtbaar handelen. Het is de hoogste tijd dat preventie en het leed van slachtoffers van medische fouten prioriteit krijgen boven collegiale belangen.
zijn er niet te veel regels, keurmerken en controles?
als de IGZ constateert dat er sprake is van falend bestuur en hoe kan er dan wel een (ander) kwaliteitskeurmerk worden afgegeven voor welke kwaliteit dan ook (hkz oid) ?
@DGo; dat fenomeen is inderdaad ergerlijk en moet gewoon niet meer mogelijk zijn. ’t is zelfs zo gek dat een disfunctionerende bestuurder een mega organisatie ‘met een publieke schandaal aan de broek’ op zijn gemak nog een jaar ‘uitzit’, bonussen meeneemt en vervolgens wethouder wordt bij een gemeente.
Het heeft er ook mee te maken dat de governance code tot op heden niet gekoppeld is aan een wet en men uiteindelijk niet of nauwelijks aansprakelijk is voor ”kennelijk onbehoorlijk bestuur”. Hier komt in 2016 verandering in.
Het ergste is nog dat dit soort bestuurders zich er zelfs amper van bewust lijkt te zijn wat voor misstanden zij aanrichten en welk risico ze straks dragen op aansprakelijkheid en transparantie in de belangen…
Tot op heden (voor kort?) worden/werden disfunctionerende bestuurders ‘beloond’ met een afvloeiingsregeling.
Wanneer er referenties over hen worden gevraagd zullen over hem/haar weinig kritische mededelingen worden gedaan, want dat was een onderdeel van de afspraak ?
Dat betekent dat de probleem-bestuurder gewoon weer aan de slag gaat bij de volgende instelling. En ook weer op gelijke wijze door de mand gaat gevallen ?.
Dan krijgt deze bestuurder weer een afvloeiingsregeling etc. etc.
Het probleem van de reguliere keurmerken of codes is dat ze niet geheel vanuit de context toetsen. Toezicht en toetsing vindt gefragmentariseerd plaats waardoor het zicht op het totaal vertroebeld raakt. Daarbij moet gezegd worden dat de IGZ ”zijn best doet” in deze. Sinds jaar en dag compenseert de dienst de hiaten van de keurmerken, vak- en governancecodes en controles vanuit de zorgverzekeraar op een aantal wezenlijke onderdelen (wilsbekwaam, medicatieveiligheid, methodiek etc).
Misstanden worden moeilijk opgespoord en worden ze pas ontleed en in verband gebracht met de klant als het al veel te laat is en betiteld wordt als een exces.
Dat is jammer; het kan al veel eerder duidelijk worden of er uit het klant- en of maatschappelijk belang gehandeld wordt of dat er sprake is van scheefgroei en verstrengelde belangen.
Wij ontwikkelden precies om deze reden het neutrale Improvement Model; om er altijd zeker van te zijn dat de inrichting van de organisaties en het sturen op resultaat altijd 1:1 verbonden is met het bedienen van het belang van klant en maatschappij.
Wij zien gelukkig dat zorgorganisaties zichzelf langs een bredere lat willen toetsen en zij kiezen voor het Improvement Model. Dit model is ook (zeer) geschikt voor semi-publieke organisaties als woningbouwcorporaties en is uitstekend toepasbaar door accountants, juristen, gemeenten en zorgverzekeraars. Kies voor maatschappelijke verantwoording nieuwe stijl en doe iets!