De wens van mevrouw Veldman geeft blijk van een onvoldoende zicht op de praktijk. Bij zorgfraude is niet zelden, en soms op grote schaal sprake van samenspanning. De patiënt heeft dan voordeel bij de fraude. Het gaat dan om het 'omkatten' van onverzekerde zorg naar verzekerde zorg. Denk hierbij aan bijvoorbeeld cosmetische ingrepen. Het laat zich raden dat de cliënt in deze gevallen geen toestemming zal geven voor inzage in het dossier. Ook kan sprake zijn van het declareren van zorg die helemaal niet heeft plaatsgevonden. De opbrengsten worden dan in diensten of in goederen gedeeld. In voornoemde gevallen, ik zou vele praktijkvoorbeelden kunnen noemen, en dat zijn helaas geen zeldzaamheden, is een dossieronderzoek noodzakelijk en buitengewoon nuttig. In geval van fraude mag het daarom nooit zo zijn dat de frauderende zorgverlener de privacy van de patiënt gebruikt als middel om het onderzoek te frustreren. Privacy is belangrijk maar niet tot elke prijs. Immers de bestrijding van de zorgfraude dient ook het belang de zorg op termijn voor iedereen beschikbaar te houden.
Mij valt regelmatig op hoe zeer de omvang van zorgfraude en de steeds professionelere organisatie ervan worden onderschat. Het PGB is aan naïviteit zowat ten onder gegaan.