Natuurlijk hebben patiënten geen vertrouwen in de klachtenregelingen. Nog een voorbeeld: een zeer gerespecteerd arts geeft aan de patiënt wel een uitgesproken en uitdrukkelijke verklaring, maar weigert deze herhalen tegenover MTC. Als artsen (en verpleegkundigen) elkaar de hand boven het hoofd blijven houden, kan het nog lang zo doorgaan.

Correctie: belasterd en vals beschuldigd door de Klachtencommissie CWZ, met handtekening van de RvB nog eens onderschreven.

@Peter
Klopt helemaal. De Klachtencommissie uit in een uitspraak valse en lasterlijke beschuldigingen aan het adres van de patiënt, teneinde de chirurge vrij te kunnen spreken. De beschuldiging wordt niet onderbouwd (kan natuurlijk ook niet) en e.e.a. wordt met de handtekening van de voorzitter van de RvB nog eens bekrachtigd. Nadat de Tuchtcommissie anders oordeelde en de arts een waarschuwing gaf op twee punten, werd nog steeds zowel door de RvB als door de Klachtencie. geweigerd om hun lasterlijke beschuldiging in te trekken. Als patiënt word je dus bewijsbaar slecht behandeld en daarbovenop nog eens belasterd door de RvB in het CWZ.

Helaas kan ik uit ervaring hier nog aan toevoegen dat het gebrek aan vertrouwen ook nog wordt gevoed door de Raad van Bestuur. Uit de praktijk, als je al door de klachtencommissie van het ziekenhuis in het gelijk wordt gesteld, legt de Raad van Bestuur het oordeel van haar eigen klachtcommissie naast zich neer om haar straatje maar schoon te vegen en uit angst voor mogelijke claims en worden alle registers opengetrokken om haar falen te verdoezelen.

Heel herkenbaar dat gebrek aan vertrouwen. Als er tijdens afwezigheid van een behandelend arts zaken fout zijn gegaan en je later na ontdekking inzage in het dossier krijgt en je vraagt aan de behandelend arts van wie de handtekeningen van de waarnemend artsen zijn en die dan doet alsof de parafen van artsen waar dagelijks mee wordt samenwerkt niet worden herkend, zakt je de broek toch af en heb je totaal geen vertrouwen meer in een officieel klachtentraject. De vraag wordt dan nog doorgespeeld naar de eveneens op het spreekuur aanwezige nurse practioner, maar ook die zegt geen paraaf te herkennen. De enige naam van alle waarnemers die aarzelend met twijfel werd geuit, bleek korte tijd later niet meer werkzaam te zijn in het ziekenhuis. Ten tijde van de vraag zal dat bij de behandelend arts bekend zijn geweest neem ik aan. Overigens zijn alle namen na aandrang wel gegeven, maar het vooroordeel “men dekt elkaar toch” zolang men samen in hetzelfde clubje zit, wordt op deze wijze wel bevestigd.
Overigens zijn er bij Skipr ook al rake opmerkingen geplaatst, zoals het feit dat de onafhankelijke klachtenfunctionaris in dienst is van het ziekenhuis…