Het blijkt v oor veel mensen heel lastig te bepalen wat ze nodig hebben in de zorg en daarnaast te zetten wat ze zelf kunnen en willen doen (met wat hulp). Er wordt te gemakkelijk uitgegaan van de mogelijkheden tot voeren van eigen regie in de zorg. Nog afgezien van de vaardigheden. Of je kunt vragen om wat je nodig hebt is zelfs niet afhankelijk van je opleiding of ervaring (Dokter is ziek, Gonny ten Haaft). Een patient zit in een extreme afhankelijkspositie en verwacht ook hulp, omdat hem dat de hele tijd aangeboden wordt. Empoweren betekent volgens mij de kracht van de mensen zelf aanboren. Dan kunnen ze zelf weer aan het stuur gaan staan.

Het principe van het voorstel klinkt goed. In de praktijk zal het anders werken. De goede, assertieve zorgvrager zal hier uitstekend mee uit devoeten kunnen. Helaas kunnen veel zorgvragers hier niet mee overweg. Veel zorgvragers zijn niet in staat budgetten te beheren,zorg in te kopen , verantwoording af te leggen. Als vrijwilliger thuisadministratie zie ik schrijnende gevallen waarbij zorgvragers door de PGB’s in grote financiele problemen zijn gekomen.

de veronderstelde zelfstandige cliënt, die goed is ingevoerd en toegerust om te beslissen wat hij nodig heeft, wordt weliswaar in alle plannen centraal gesteld, maar blijft meestal toch afhankelijk van anderen. in het voorstel van de patiëntenorganisaties blijft de indicatie de spil waar alles om draait. als die vanuit een verzekeringsoptiek benadert kan worden (de patiënt claimt, de verzekeraar beoordeelt en keert uit), kan het aanbestedingscircus voor een groot deel worden afgeschaft en de terugkerende strijd tussen verzekeraars en zorgaanbieders worden beëindigd.
helaas kan een deel van de patiënten die zelfstandigheid niet aan, door kennisachterstand, geestelijke gezondheid of andere handicaps maar in sommige gevallen ook om vrijheid die het oplevert. voor hen zal een vorm van belangenbehartiging of bureaucratie waarschijnlijk nodig blijven, met alle risico’s van dien.

T zou een mooi systeem moeten zijn, ware het niet dat ik teveel fraude door clienten en bureau’s zie. Een tijdje geleden nog aangifte hiervan gedaan, krijg ik doodleuk te horen dat ze er niets mee kunnen..

Ik weet niet hoe de organisaties het hebben berekend, maar het draagt aan de kant van de zorgaanbieder zeker niet bij aan een vermindering van ‘bureaucratie’. Kijk thans wat voor een administratieve rompslomp een client met een PGB met zich meebrengt! Daarnaast spreken we over regie en keuze van de client; dit werkt in de praktijk niet, omdat clienten onvoldoende in staat zijn om ehet PGB zelfstandig te hanteren/ beheren. Dit komt dan in de regel neer op verwachten of mantelzorgers of op zgn. PGB-bureautjes, die ook weer een aandeel van het PGB gebruiken.
Voor clienten die moeite hebben om een gezonde financiele huishhouding te voeren, is het helemaal problematisch, omdat ze het PGB gebruiken voor andere doeleinden dan voor zorg. Het lijkt mij dus helemaal geen goed plan. Er zijn andere wegen, die de bureaucratie kunnen verminderen. Wat dachten we van opheffing van het CIZ en het herzien van de uitgebreide verantwoordingsplicht van zorginstellingen naar de Zorgkantoren.

Ik ben voorstander van meer regie bij de client. Helaas heb ik nog nooit een indicatie-instrument gezien waarmee objectief en onafhankelijk ‘de indicatie’ kon worden gesteld. Het blijft een systeem op basis van een flinke dosis willekeur en daar moet je volgens mij geen euro’s aan koppelen. Dat is vragen om problemen.

knap bedacht
Maar waar blijf ik als mantelzorger voor een dementerende ouder
moeder van 2 kinderen
en een baas die vind dat elke vrouw full/time moet werken
Ik ga het niet regelen
Klaar met deze onzin