Pauline Meurs wordt de nieuwe voorzitter van de Raad voor de Volksgezondheid en Zorg (RVZ). Zij volgt op 1 september 2014 Rien Meijerink op, die ruim acht jaar voorzitter is geweest. Het kabinet heeft vandaag ingestemd met de voordracht tot haar benoeming. Meurs is tevens beoogd voorzitter van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS), waarin de RVZ en de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) samen opgaan.
In het voorzitterschap van de Raad
Meurs is iemand die de angel uit een conflict kan halen. Zij slaat de brug en politici kunnen met Meurs aan het roer van de RVZ rustiger slapen.
Voor analytici en wetenschappers is het lastig accepteren dat elke brug van Meurs gebouwd wordt vanuit de macht, en dat in beginsel alles daaraan ondergeschikt is (hoe ongeinformeerd die macht soms ook is). Meurs heeft echter niets tegen kennis of visie, maar ‘de waarheid’ is voor haar wel ondergeschikt aan politieke en bestuurlijke rust. Of in de denktrant van Van Meurs: ‘er is niet een waarheid of rationaliteit’.
Ik denk dat haar aversie tegen ‘masculiniteit’ vooral een weerstand is tegen de arrogantie van analytici en wetenschappers, en weerzin tegen de conflicten die daardoor ontstaan. Daarmee past Van Meurs (PvdA) eigenlijk heel goed bij Schippers (VVD). Zij zal meer moeite hebben met onze masculine stas Van Rijn die wel een eigen visie heeft, maar Meurs heeft respect voor de daden van de stas en kan zelf goed omgaan met macht. Als die macht haar niet zint dan protesteert zij niet (denk aan haar rol in de PvdA Eerste Kamer), dan vertrekt ze.
Haar kracht ligt bij het verbinden van beleid en praktijk. Wetenschap ’takes a back seat’ en vanuit een bestuurskundige perspectief is dat logisch. Wetenschap is immers geen belangrijke (lees machtige) stakeholder.
Ik denk dat ze het goed gaat doen in deze functie, en ben benieuwd hoe haar relatie met de stas zich zal ontwikkelen.