Na 52 jaar in de wetenschappelijke en bestuurlijke arena, sprak Pauline Meurs vrijdag haar afscheidsrede aan de Erasmus Universiteit uit. Met het thema Zorgen over Grenzen waarschuwt ze voor een verkeerd begrip van grenzen aan en in de zorg. ‘Een grens tussen passende en niet passende zorg is wellicht een handig instrument voor de zorginkoop, met kwaliteit heeft het weinig te maken’, zegt ze.
Meurs is onder (veel) meer hoogleraar
Inderdaad Guus, veel van het gedachtengoed van Pauline vind je gelukkig terug in het Kader Passende Zorg. Ik hoop dat anderen dat ook zien, we hebben deze lerende beweging hard nodig.
Pauline Meurs hield haar afscheidsrede op de dag dat het Kader Passende Zorg naar de Kamer werd gestuurd. Zij kon de inhoud ervan jammer genoeg nog niet meenemen bij het schrijven van haar rede. Mogelijk had ze dan anders gereageerd.
Pauline noemt een aantal terechte waarschuwingen met het oog op passende zorg:
1. De grenzen van passende en niet-passende zorg zijn niet scherp
2. Dat was passend of niet-passend is, is niet voor iedereen gelijk
3. Kijk uit met financiële prikkels, ze hebben ook nadelen
Kortom, werken aan passende zorg moet recht doen aan het belang van context en complexiteit. We moeten niet doen alsof het simpel is.
Gelukkig doet het Kader Passende Zorg dat dan ook niet, door te kiezen voor een gezamenlijke lerende beweging vanuit de praktijk, waarbij iedereen stappen zet om de zorg mensgericht, houdbaar en duurzaam te maken. En recht daarmee recht doet aan het belang van context en het complexe karakter van de verandering. Samen doen, samen reflecteren en samen leren.
Beste Jan, er is een ( zeer) grote kloof tussen enerzijds de afscheidsrede van Pauline en het kader Passende Zorg en anderzijds wat er over “passende zorg” in het coalitieakkoord is aangegeven.
Groet , Guus van Montfort.