Langer thuis is een goed initiatief, maar als wijkverpleegkundige zie ik dat veel instanties die hier mede invulling aan moeten geven, geen mensvisie gestuurd beleid hebben maar een euro gestuurd beleid. Denk hierbij aan vele gemeenten, die het sociale domijn weg bezuinigd hebben en als grondhouding voor de WMO de regel hanteren, hoe kunnen we de hand op de beurs houden, ipv wat is er gegeven de situatie nodig. Als deze grondhouding niet veranderd sterft ieder plan in schoonheid.
Meer mensen bewustmaken van mantelzorg, vind ik een bijzonder onderdeel. Mantelzorger wordt je door de situatie waarin je verkeerd en de akties die vanuit je gevoel en betrokkenheid doet voor de zorgvrager. Vanuit deze perseptie vraag ik me af wie en wat er bewust moet worden gemaakt? Werkers in de zorg kennen en herkennen de mantelzorger en de kwetsbaarheid ervan. Als de mantelzorger “omvalt” moeten er passende oplossingen voor de zorgvrager worden gezocht. Het zou mooi zijn als we dit weten te voorkomen, maar daar moet de mantelzorger ook ontvankelijk voor zijn, en als het niet is te voorkomen, hoe de situatie dan ( tijdelijk) kan worden opgevangen.