Sinds woensdag hebben zeven Tweede Kamerleden een nieuwe kantoorgenoot. Ze ontvingen ieder een levensgrote kartonnen pop van een patiënt met een chronische ziekte. Patiëntenfederatie Nederland hoopt dat ze op deze manier de patiënt in het vizier houden. Maar wat is hier het nut van?
‘Lilian Marijnissen heeft de chronisch zieke
Die Kamervragen over bepaalde persoonlijke problemen zouden te verdedigen zijn als ze exemplarisch zijn voor structurele beleidstekortkomingen. De vraag is echter of ze dat (allemaal) zijn, of dat de Kamerleden toch door de bomen het bos niet meer zijn gaan zien en zich daarom maar met simpelere persoonlijke problemen gaan bezighouden.
Dat zou heel ernstig zijn. En tegelijkertijd onbegrijpelijk. Toen ik begin 2012 leerde van de motie-Smilde c.s. van eind 2011 inzake Uitkomstfinanciering, te realiseren per uiterlijk 2020 en zo mogelijk eerder, was ik dolenthousiast. Wat dát zou precies gaan realiseren wat de zorg nodig had:
* veel minder benodigde structuur- en procesregels voor de zorgaanbieders want afgerekend gaan worden op de resultaten;
* een veel beter inzicht voor patiënten wie de goede zorgaanbieders zijn;
* een veel beter inzicht voor de zorginkopers (verzekeraars en overheid) wie met behoud van kwaliteit de voordelige zorgaanbieders zijn.
Je zou dus denken dat de Tweede Kamer jaarlijks een voortgangsrapportage zou verlangen van het MinVWS inzake de Uitkomstfinanciering. Maar weinig of niets daarvan, ondanks dat de motie bijna unaniem was aangenomen. Zie voor meer informatie https://gezondezorg.org/uitkomstfinanciering.