Toegankelijkheid casemanagement dementie wordt verbeterd door onafhankelijk casemanagers? Er is veel te zeggen over toegankelijkheid en de (on)afhankelijkheid van casemanagers dementie, maar dat het laatste het eerste probleem oplost komt mij onwaarschijnlijk voor.
Er is volgens mij sprake van een capaciteitsprobleem. Dat organisaties met de financiering vanuit de ZVW massaal de maatschappelijk werkenden hebben gedumpt uit deze functie heeft hierin niet geholpen.
En weer een nieuwe functienaam, de derde in een jaar? Schei nou toch uit….

Bovenstaande reactie is van Inge Borghuis, bestuurder bij Amstelring

Jammer deze negatieve berichtgeving. Deskundige wijkverpleegkundigen en casemanagers leveren ontzettend goed werk. Integraal en laagdrempelig waar het kan en specialistisch als het moet. Volgens mij kunnen deze professionals uitstekend de intake doen en indicatie stellen. We hebben dat net weer terug gegeven aan de wijkverpleegkundigen. Niet weer terug naar af met een zogenaamde onafhankelijkheid. Gaan we dat dan straks voor alle ziektebeelden doen? Laat het over aan professionals , ongeacht in welke organisatie en keten zij samenwerken.

Bij mij ontstaat alertheid als de oplossing van een vraagstuk ‘in de kern’ wordt gepresenteerd als een structuurprobleem…Zo ook hier. Ervaringen in het verzorgingsgebied van De Zorgcirkel laten zien dat meerdere modellen tot prima oplossingen kunnen leiden. Goede kwaliteit zit zeker in het vermogen maatwerk te leveren (eens met Mauk van Heemstra) en ook in het vermogen samen te werken met collega organisaties. Dat laatste is sowieso een uiterst belangrijk punt in een tijd waarin het aantal cliënten groter is dan het aanbod en de krapte vooral op medewerkers zit.

Jammer dat de heer Huisman niet de moeite heeft genomen af te reizen naar Breda waar het netwerk heel hard heeft gewerkt aan de Whitelabel casemanager. Die ook nog eens in een eigen team werken en inhoudelijk worden aangestuurd/ ondersteund vanuit het netwerk.
Er gebeurt dus volop in tegenstelling tot de beweringen van de heer Huisman.

Ik kan mij vergissen Robbert, maar hoe kan een functie en rol universeel uitrolbaan zijn voor een zorgvraag die overal voorkomt?

Hadden wij niet (her)ontdekt dat je oplossingen van organisatorische aard vooral over moet laten aan de vakman(vrouw) die dat zelf moet oplossen als maatwerk voor de eigen situatie en cliënten-populatie?

Lean heeft daar een methode voor: de ‘waardestroomanalyse’. De deelnemers van het proces zelf, de cliënt met dementie bedienend, beschrijven hoe in hun situatie het proces loopt, waarbij de beleving van de cliënt referentie is.
Die is in elke omgeving anders.
Vervolgens inventariseren zij waar er hobbels zitten en verbeterpunten.
Zo verbeteren zij in stappen.
En dat blijven zij met enige regelmaat doen, omdat zij samen hun proces in kaart hebben.

En bij de buren is dat beter proces anders.

Maatwerk dus per organisatie en cliënten-groep en ontwikkelend in de tijd.

Wat begrijp ik niet van jouw boodschap?