Tijdens de start van de coronapandemie werd het ministerie van Volksgezondheid geconfronteerd met een cisis van ongekende proporties. De eerste signalen van deze dreigende crisis zijn “adequaat” opgepakt en het is knap hoe het ministerie terwijl de pandemie in alle hevigheid uitbarstte de werkwijze voor crises doorontwikkelde. Maar in de chaos en onder tijdsdruk is ook een bestuursstructuur ontstaan waarbij te weinig gebruik is gemaakt van de medewerkers die wel veel ervaring hebben met crisisbesluitvorming.