ik vind ook zeker dat mensen het recht moeten krijgen op een makkelijkere mannier uit het leven te stappen. Als mensen niet verder willen is dat echt omdat mensen niet meer kunnen zowel geestelijk als lichaamlijk niet meer. Ik heb het zelf met mijn broertje meegemaakt hij kon het geestelijk niet meer aan. en om hem elke dag zo te hebben zien lijden was voor ons een hel. Tuurlijk zijn we er nog steeds kapot van dat het ook echt gebeurd is. Maar ik moet eerlijk tegen mezelf zijn en inzien dat hij echt niet meer kon en wie ben ik dan om hem dan op deze wereld te laten blijven met zoveel pijn en verdriet.

ook ik werk al jaren in de zorg, en heb genoeg lijden gezien!! ik ben voor euthanasie..waarom, als je niet meer verder wil leven word er zo moeilijk gedaan?? Niemand begrijpt het als je van de flat springt, ik ook niet als je er voor zou kunnen kiezen om thuis met eenieder die je lief is, rusig te kunnen(in)slapen..Het geeft mensen ook ‘rust’dat als het leven genoeg is je de keus hebt om er mee te stoppen waneer JIJZELF wilt!.

Na 25 jaar ervaring als bestuurder in een grote organisatie van verpleeg- en verzorgingshuizen heb ik gezien hoeveel mensen worstelen met het afwachten op het einde. Eenzaamheid, aftakeling noem maar op, voor velen geen pretje. Maar ook buiten instellingen zijn veel jongere ouderen die het eigenlijk wel voor gezien houden. Het aantal zelfdodingen valt nog niet onder de hierin dit artikel genoemde aantal. Het wordt tijd dat het recht op levensbeeindiging eens uit de academische sfeer wordt gehaald en dat mensen zelf kunnen beslissen hoe en wanneer zij het leven willen stoppen. Het is ieders eigen beslissing, een goede wettelijke regeling zou een hoop ellende en verdriet voorkomen. Denk maar aan al die mensen die een plastic zak over hun hoofd doen in het verzorgingshuis of van het baalcon springen of op het spoor gaan liggen, is dat wel humaan?

Ongelofelijk. Wat nu als ik met 50 wil uitstappen? Waarom de grens van 70? Op deze manier moeten we afblijven van de dood. Daar gaan mensen niet over. Nog even en we moeten, ivm tekort aan zorg. De druk zal steeds verder worden opgevoerd. Laten we ons liever richten op voldoende zorg op maat.

Honderd familieleden en vrienden om me heen toen ik vorig jaar vijftig werd. Nu al ruim dertig jaar wijd ik mijn beroep aan het verzorgen, begeleiden, vermaken en verplegen van mensen. Maar op zeventig jarige leeftijd vind ik mijn leven voltooid, dit heb ik besloten op twintigjarige leeftijd en mijn gevoelens hierover zijn onveranderd. Ik hoop dat de voltooiing waardig kan verlopen en wil daar met een gerust hart naar toe kunnen leven. Daarom ondersteun ik het standpunt van de initiatiefgroep ‘Uit Vrije Wil’.

Ondraaglijk en uitzichtloos…kreten die, helaas, voor veel onduidelijkheid en DUS voor veel ellende zorgt!
Leef s.v.p je “eigen” leven!

Ik vind dat ieder mens het recht heeft om te bepalen wat ondraagijk en uitzichtloos is. Hier is geen wet voor nodig maar liefde en respect voor de keuze. Kom zelf maar eens in een verpleeghuis te liggen. daar is echt geen warme zorg te vinden hoor met veel te weinig personeel.

Helemaal eens met Heleen!!

In de huidige euthanasiewet geldt het criterium hulp bij het verlichten van ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Dit is meer dan voldoende.

Er zijn zeker mensen die willen sterven, omdat hun leven er op zit en de kwaliteit dusdanig is dat men er geen zin meer in heeft. Lichamelijke en geestelijke gebreken, het wegvallen van dierbaren en alleen overblijven, veel zorg nodig hebben maar het niet krijgen, kortom, we bieden de oudjes gewoon aan om er vrijwillig uit te stappen. En ontslaan onszelf daarmee van de belasting dat wij nog zo nodig lang voor ze moeten zorgen en aandacht aan besteden, want het kost ons teveel en we hebben geen zin in dat gezeur en er ook geen tijd voor, want mijn leven is minstens zo belangrijk -zo niet belangrijker- dan dat van die oudjes. Bravo! Dat hebben wij als mensheid maar weer eens mooi geregeld!