De regeldruk is door de OVERHEID alleen maal groter gemaak. Het dodelijke systeem van marktwerking in de zorg is fataal voor de zorg en het heeft de regeldruk sterk verhoogd en de lonen van management en hoger zijn in een vrije val gekomen naar boven. Een beloningssysteem voor deze functuinarissen ligt ver boven feitelijke werkinzet. Gezondheidszorg is nog steeds een primare behoefte van zieke mensen. OVERHEID dienaars en besluiter die verantwoordelijk zijn voor de falende gezondheidszorg horen niet te werken op het domein zorg.
Aan regeldruk hebben OVERHEIDS dienaars lak. Met mooie praatjes van ambtenaren / zorgkantoren en zorgplatvorms in NL worden zorg klanten van het kastje naar de muur gestuurd. Duidelijke regels in de zorg zijn voor Groningen t/m Limburg een gepasseerd station. Ziek zorgbeleid is ziekmakend voor de naaste zorg.  

Dit was te voorzien of te verwachtten. De ontwikkelingen in de zorgsector en de toenemende complexiteit zorgt voor extra regeldruk en toenenemde administratieve lasten. Kwaliteit is niet inzichtelijk te krijgen door de vele afvinklijstjes die men moet invullen en of verantwoorden. De directe interactie met de client/ patient maakt duidelijk wat de beleving is bij de geleverde zorg. Een dergelijk kritische prestatie indicator zal nog wat meer uitgewerkt kunnen worden. Ik zie nu alleen maar meer regels ontstaan , meer bureaucratie en minder aandacht naar het primaire proces. Ballast over boord wordt een thema en het vraagt om lef bij het management om de inrichting van processen ‘anders’ aan te pakken. Het is verspilling van tijd en energie, van papier of overbodige handelingen om steeds maar te voldoen aan wetmatigheden en eisen die de kwaliteit zouden moeten borgen……Kap ermee!!

Het opknippen van de AWBZ naar de WMO, JW, ZVW en WLZ heeft de regeldruk in de care enorm doen toenemen. Iedere wet heeft meerdere loketten: gemeenten, zorgverzekeraars en zorgkantoren, met ieder hun eigen administratieve, financiele, inkoop- en verantwoordingsprocessen. We lopen vast in een bureaucratisch oerwoud.

het basisprobleem is dat uiteindelijk niet de patiënt bepaalt of de geleverde zorg voldoende is, maar de verzekeraar en de overheden, die die zorg deels financieren. mede daardoor is de nadruk komen te liggen op ‘meetbaarheid’ van een kwaliteit, die maar ten dele echt meetbaar is. en om in dat laatste te voorzien, zijn allerlei indicatoren ontwikkeld die wel meetbaar zijn. maar die laten voor de patiënt belangrijke aspecten van de zorg buiten beschouwing.
mede doordat iedere zorgaanbieder zijn eigen organisatie en administratie voert, zijn de prestaties niet altijd in meetbare termen vergelijkbaar. en omdat ook de financiers (verzekeraars en overheden) ook hun eigen organisatie en administratie inrichten, en de technische aspecten daarvan steeds omvangrijker worden, zijn steeds meer interfaces nodig. dat die in de techniek gezocht worden draagt niet bij aan het overzicht en de transparantie.

Opmerkelijk. Het onderzoek wijst uit dat marktwerking leidt tot hogere administratieve lasten. Maar nergens een aanbeveling die daarop is gebaseerd.

Het toezicht op Wmo staat in de kinderschoenen: pak nou eens landelijk de regie om uniforme kwaliteitsindicatoren af te spreken, anders gaan de ggd-en dezelfde ellende opnieuw uitvinden! Daarvoor is ook een veel goede lokale klachten-infrastructuur nodig, die er in veel plaatsen niet is. Clienten van een wijkteam weten echt niet waar ze met een klacht naar toe kunnen. En zonder signalen wordt toezicht een papieren tijger.

Het is altijd wel wat met dezorg. Da weer teveel regels of dan weer te weinig. Wordt er een beetje moe van! We lullen teveel over de zorg in Nederland. En ook met teveel! Laten we het gewoon eens doen. Goed voor mensen zorgen.
GOEDE ZORG zorgt ook voor minder regels.