Hoe lang moet hierover nog gepraat worden maak het mogenlijk voor mensen die dat willen en geen zin hebben in lange wachtijden en drukke wachtkamer.kan niet wachten.wie een hond wil slaan vindt gauw een stok groetjes

Patiënt blijft de regie houden!
Maar wordt wel ondersteund door deskundige en sociale netwerken met de daarbij behorende middelen, in samenverband met de patiënt als die erom vraagd.

Hm, interessant. Kennelijk beschouwen huisartsen de patiënten als onkundig. Daar merk ik anders niet veel van in het ziekenhuis. En de kop in het zand steken doen ze al helemaal niet. De eerste golf van de quantified self apparatuur komt er nu aan. In de gecontroleerde omgeving van het ziekenhuis is het betrouwbaar meten van dit soort data al een hele uitdaging, laat staan in de thuissituatie. Als deze problemen opgelost worden bij de verdere ontwikkeling van deze apparatuur dan wordt het wat, maar er is nog wel even te gaan.

wat een geloofsbelijdenis….

Het werk van een huisarts zal mbv de versnelde? verbeterde? vertroebelde? diagnostiek dankzij gadgets en hightechvindingen niet wezenlijk veranderen. Na diagnostiek volgt bij gezondheidsproblemen het bespreken van een behandelroute , advisering en begeleiding bij kleine en grote live-events van mensen zoals bij chronische aandoeningen of bij terminale ziekten……Alle technische middelen die daarbij kunnen helpen zijn welkom. Essentie is echter ‘persoonlijke zorg bieden’ en dat komt niet direct uit een (hightech) apparaat of meetsysteem.
En wees gerust: huisartsen zijn vooruitstrevend. Zij waren in de zorg de eersten die voor een electronisch dossierbeheer zorgden. Die 25 jaar terug al protocollaire beleidsafspraken formuleerden obv wetenschappelijk onderzoek (Richtlijnen NHG). Hun zorg scoort mondiaal op topniveau.
Huisartsen zijn niet tegen de invoering van de trein of van de auto geweest 😉 net zo min als tegen de komst van de mobiele telefoon. Integendeel, het verbeterde hun bereikbaarheid aanzienlijk. Dus goed voor de patiëntenzorg.
Wat er aan betrouwbare en zinvolle technologie overblijft in de overvloed van gadgets moeten we afwachten. Marketing is immers niet gelijk aan wetenschappelijke evidence.

Laatst was ik aanwezig op een sessie over Quantified Self waar mooie voorbeelden werden gedemonstreerd van zelfmetingen en het nut daarvan. Een huisarts in opleiding (bijna klaar) reageerde vanuit de zaal: ‘Als huisarts zit ik niet te wachten op al die data…’. Ik concludeer dat er nog een lange weg te gaan is. Het zal helpen als vanuit het huidig dominante ‘brandjesblus model’ gekanteld wordt naar een model waarbij preventie en het voorkomen van ziekte centraal staat.

De huisarts is nu ook al analist die op basis van gegevens (persoonlijk, anamnese, onderzoek, voorgeschiedenis etc) een werkdiagnose opstelt en samen met patiënt beleid maakt. Meer technologie betekent meer inputgegevens, niet alleen meer koren, maar ook meer kaf. Maar het werkprincipe verandert niet.

het basisprobleem zal altijd blijven dat de factor mens in zorgrelaties cruciaal is, maar niet in de financieringsschema’s past. het is inderdaad belangrijk, dat (huis)artsen zich goed blijven informeren over de mogelijkheden van de technologie, maar wel vooral op basis van hun medische professie, niet primair geleid door de producenten van gadgets, hoe inventief en nuttig die gadgets ook zijn.
en daarbij zal steeds opnieuw de vraag opkomen in hoeverre patiënt en zorgvrager zelf de regie kunnen houden over zowel hun leven als over de gadgets, die hun leven dreigen te gaan bepalen. dat is ook een belangrijke verantwoordelijkheid voor de makers van al die gadgets.

Hoelang duurt het nog voordat de electronische huisarts app slimmer is dan de gemiddelde huisarts? Gegevens verzamelen vanuit de sensors, foto’s worden gemaakt of maak je zelf er komt een vragenlijst die vul je in. gevens worden automatisch geupload en de diagnose is er binnen 1 seconde…..