Marktwerking in de zorg bestaat niet. We zijn allemaal uitvoerende organen gestuurd door de overheid. Helaas maar waar.
Zodra echte bedrijfs/bestuurskundige innovaties toegelaten worden, dan is er pas marktwerking.

marktwerking in de zorg is niets nieuws, maar het is verrassend dat ook Berger nu tot de conclusie komt dat in het overheidsbeleid marktwerking meer doel dan middel geworden is.
het heeft me altijd verbaasd dat in de pleidooien voor (meer) marktwerking de uitkomst als axioma leek vast te staan, terwijl nog nauwelijks een analyse was gemaakt van de markt. Was dat wel gebeurd, dan was men wellicht veel eerder tot de conclusie gekomen dat door het karakter van de zorgbehoefte van een level playing field op welke markt dan ook geen sprake zou zijn.
1. de behoefte aan zorg is oneindig en er zullen altijd vragers zijn die de prijs kunnen betalen; dit drijft de prijs op.
2. veel behoefte aan zorg is acuut en locatiegebonden. het slachtoffer van een ongeval moet direct geholpen worden en ook de behandeling van hartfalen kan niet worden uitgesteld tot de markt is verkend. de meest nabije aanbieder zal in de regel de klandizie krijgen.
3. elk aanbod schept zijn eigen vraag: farmacie en medische technologie blijven zich ontwikkelen en de ontwikkelaars zullen hun producten in de markt willen zetten.
4. wij, patiënten, gaan er van uit dat de overheid ons, kiezers, zal voorzien van wat we nodig hebben, ook al kiest de overheid voor bediening via de markt. en dus kunnen potentiële marktpartijen hun aanbod bij de overheid neerleggen.
5. de medische stand bepaalt via de opleidingstrajecten zelf voor een groot deel het aantal zorgaanbieders en kan zo het (theoretisch vrije) aanbod op de markt controleren; de patiënten kunnen daar geen macht tegenover stellen, maar zijn ook fysiek afhankelijk.
de nieuwe regering doet er goed aan met deze werkelijkheid de verdere invoering van marktwerking in de zorg te heroverwegen.

Er is feitelijk geen sprake van marktwerking; er zijn financieringsmethodieken ingevoerd om kosten beter beheersbaar te houden. Dat grootschaligheid tot nadeel strekt, zowel financieel als vwb de kwaliteit is al vaker vanuit onderzoeken bevestigd.
Ik sluit niet uit dat, als zorgaanbieders meer vrijheid (minder regels) krijgen, ook t.a.v. tariefstelling, er in alle opzichten betere resultaten komen zonder de overheidsfinancien zwaarder te belasten. Nu wordt dienstverlening geknepen om maar binnen de tariefstelling van de overheid te blijven. Dat leidt wel tot bedrijfsvoering met oogkleppen en tot verschraling, niet tot echte innovatie.