Ik citeer: De systeemtaal van het zorgstelsel sluit niet aan bij de belevingswereld van zorgverleners. Dat ervaarde Van Diemen, destijds kinderarts, bij de introductie van het zorgstelsel in 2006. Ze vond het maar vreemd dat beleidsmakers over patiënten praatten als zorgconsumenten. En daar is eigenlijk niets aan veranderd. ‘Beleidsmakers en zorgverleners spreken elkaars taal nog steeds niet.’.

Het gaat niet alleen over de systeemtaal maar het daaronder liggende systeemdenken: dit systeem denken en taalgebruik is fnuikend onderling begrip, vertrouwen en samenwerken. Het systeem moet dienstbaar zijn aan de bedoeling: goede beschikbare zorg voor alle Nederlanders voor een redelijke prijs.

Ook in de reactie van Ronnie van Diemen, én in het onderzoek van Jeurissen en Maarse waarop ze reageert, zie ik weer hoe we -onverstandig- streven naar oplossingen die alle problemen tackelen en daardoor oplossingen afwijzen die een deel van de problemen oplossen.
Zo ook met gereguleerde marktwerking. Afserveren omdat het niet alle problemen oplost, in plaats van koesteren omdat het een deel van de problemen oplost en vervolgens nadenken hoe we de rest kunnen oplossen.
Het aanhoudend klagen, dat inmiddels zeuren is geworden, over de overkill aan bureaucratie komt inmiddels “mijn neus uit”. Hoe kan het dat een sector met zo’n kapitaal aan intellect, met zo’n maatschappelijke en economische betekenis, niet de “ballen” heeft om een streep te trekken en een lange neus op te steken naar politici en beleidsinstituties die zichzelf alleen maar afrekenen op het creëren van nieuwe regels.

Eindelijk een positief geluid.Bemeoienis van VWS hard nodig want de marktwerking heeft niets goeds gebracht .Hopenlijk gaan we de goede kant op en is het met de zich over alles bemoeiende en reclame verslindende zorgverzekeraars gedaan en kunnen deze miljoenen aan de zorg besteed worden.