Als farmaceuten niet bereid zijn om maatschappelijk aanvaardbare prijzen te vragen voor hun medicijnen, moet de overheid hardere middelen inzetten zoals dwanglicenties.
Dat stelt de RVS in het
U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan
Login of Maak een account aanDat stelt de RVS in het
BSL Media & Learning
Walmolen 1, 3994 DL Houten
Postbus 246, 3990 GA Houten
Of ontwikkelkosten echt zo hoog zijn als de farmaceuten aangeven is erg discutabel.
In mijn ogen kan er wel creatiever omgegaan worden met de kosten.
Stel je koopt een nieuwbouw huis. Dat betaal je in termijnen. Waarom betaal je dure medicijnen niet in termijnen. Als een behandeling niet werkt stop je met het medicijn en stop je ook met het betalen.
Ik koop een product bv een TV en dat is een goede zegt de handelaar, maar als ik hem koop krijg ik geen garantie. Ik weet zeker dat die handelaar geen tvs meer verkoopt.
Met medicijnen betalen we de hoofdprijs en ook zonder garantie. Raar dat we daar niet zo kieskeurig zijn.
De overheid geeft subsidies voor basaal onderzoek. Als met die ontdekkingen later medicijnen worden gemaakt en duur zijn krijgt de subsidie verstrekker er geen cent voor terug. Sterker nog ze mogen er nogmaals voor betalen met de veel te hoge prijs.
Er zal geleerd moeten worden uit deze zaken en er zal anders naar farmaceuten gekeken moeten worden. Wordt ook als overheid creatief en probeer er het maximale uit te halen. Vraag je ook af wat er, zoals sommige ziekenhuizen roepen, centraal staat de patiënt of de euro. Vaak aan de voordeur de patiënt en aan de achterkant de euro.
Nog veel te onderhandelen dus.
Voor een patiënt is het ook niet makkelijk om in de spreekkamer te zitten met een dokter met op zijn ene schouder de raad van bestuur. Op de andere de zorgverzekeraar en op zijn hoofd de apotheker. En dan moet de patiënt daarmee overleggen over zijn/haar behandeling. Er is veel te doen voor de overheid en de patiënt. Oh nee tegenwoordig ben je een klant. Dan wordt het tijd dat de klant weer koning wordt.
Goed om dit soort initiatieven te zien. Alleen krijg ik het beeld uit de media dat alle pijlen grotendeels op de farmaceuten gericht worden (ik heb geen belang overigens want ik werk bij een STZ ziekenhuis), grotendeels terecht.
Echter ik mis zulk soort initiatieven als het gaat om het inperken van kosten van fabrikanten van medische hulpmiddelen en apparatuur. Zie onderzoek Gupta begin dit jaar.
Daarnaast vraag ik mij af hoe omgegaan wordt met monopolie posities, zoals bv in EPD land.
Laten we meer pijlen afschieten!