Voor een grote meerderheid van de ziekenhuizen zijn schaalvoordelen de belangrijkste reden om een fusietraject in te gaan. Het is echter de vraag in hoeverre er binnen de Nederlandse algemene ziekenhuizen nog schaalvoordelen te behalen zijn.
Steeds meer ziekenhuizen willen fuseren. Recentelijk
volledig eens met DGo : het schip ligt op koers, fuseren is nu het credo ingegeven door de ‘overheid’, dat zou besparingen opleveren ?!
Ziekenhuizen fuseren echter momenteel om het enorme machtsblok van de verzekeraars te pareren. Vijf verzekeraars verdelen de koek, hebben deels ook al ziekenhuizen in handen ( Achmea/Rabobank) dus een te verwachten reactie: jullie (de verzekeraars) gaan je organiseren, wij (de ziekenhuizen) dus ook.
Het zou goed zijn als er eens onderzoek wordt gedaan naar de kosten van het management van zorgorganisaties dus de kosten de raad van bestuur en de laag daar direct onder. En misschien kunnen we dan gelijk de kosten van externe adviseurs meenemen.
Er was eens ‘een ambtenaar’ die had bedacht dat in Nederland het aantal ziekenhuizen moest worden teruggebracht naar ca.40. Dat getal is in de loop der jaren blijven ‘leven’. Echter, dat is niet te bereiken via sluitingen, maar wel door het fuseren naar een aantal van 40 juridische entiteiten. Om dat te stimuleren werd het fabeltje geïntroduceerd dat er flink wat schaalvoordeel kon worden bereikt door te fuseren want het doel heiligt de middelen.
Wat altijd onvoldoende werd meegenomen zijn de kosten die nu door de heren Troost en Van Kan worden benoemd. Om maar eens te beginnen met de inschaling van de Raad van Bestuur. Vervolgens werden hoofden van dienst benoemd gepromoveerd tot directeur, met een ander prijskaartje etc.