De Minister vergeet het Budgettair Kader Zorg en het bijpassende MacroBeheersingsInstrument. De verzekeraars werken pro forma voor eigen rekening en risico, maar worden zelf gebudgetteerd door de Minister. Overschrijding van het budget is niet toegestaan. Dan grijpt de Minister zelf in met het MBI. De overschrijding wordt teruggehaald bij de onderliggende zorgaanbieders die het hebben aangedurfd zorg te leveren aan verplicht verzekerden opdat de verzekeraar aan zijn zorgplicht kon voldoen, maar daar wel voor hebben gedeclareerd om er voor te worden betaald! Hoe durven die zorgaanbieders is de vraag.

Cie B Baarsma heeft de Minister geadviseerd een Wettelijke Doorleverplicht voor zorgaanbieders in te voeren; zodra het budget op is moeten zorgaanbieders maar gratis zorg leveren. Achmea heeft dit al ingevoerd. 1% aftrek van het contract in kader van de Doorleverplicht.

In haar antwoord aan de Tweede Kamer stipt de Minister deze optie zijdelings aan; je moet slapende honden ook niet al te wakker maken.

Overigens is verplaatsen van een afspraak naar een latere datum omdat je niet kan worden geholpen gewoon een wachtlijst! Fijn dat de Minister het bestaan van wachtlijsten in de zorg eindelijk erkent.

 

Maakt u van  ‘aan het eind van het jaar’ voor de specialistische GGZ maar ‘vanaf de zomer’ van… sterker nog, voor enkele labels zit ik nu al ‘aan mijn plafond’. Onderhandelen is niet mogelijk, patienten en verwijzers begrijpen het niet ‘want ik heb toch een restitutiepolis?’ Helaas hebben ZV in alle contracten vastgelegd dat buiten het plafond om werken, ook aangaande restitutiepolissen, niet mag op straffe van terugvordering.
Kortom, ZV leggen alle risico elders, zorgaanbieders gaan steeds meer contractvrij want zijn dan van een hoop onzin af en ontvangen een hoger tarief (gewoon 100% NZA tarief in plaats van niet onderbouwde kortingen) en de patient is de dupe.

Zorverzekeraars hebben hun risico in met name de langdurige zorg afgewenteld op de zorgaanbieders door budgettering. Als het budget van de zorgaanbieder is besteed moet er doorgeleverd worden door de zorgaanbieder, zonder dat daar betaling tegenover staat. In feite lopen daarmee de aanbieders het verzekeringsrisico. Maar die zijn ‘Gekke Henkie’ niet en zij gaan zich terecht calculerend gedragen. De zwakste schakel, de klant dus, is uiteindelijke de dupe met wachtlijsten of het moeten overstappen naar een andere aanbieder (die minder populair is bij klanten aangezien er geen wachtlijsten zijn). Dit gaat dus ook ten koste van de kwaliteit, want de beste aanbieders hebben geen budget meer aan het eind van het jaar.