Interessant rapport. Ik ben benieuwd of het ook verder inzicht geeft in de tweedeling in de zorg die er nu al is. Dit zorgstelsel – net als veel ander beleid in Nederland – gaat uit van een zelfredzame burger met voldoende middelen (waaronder inkomen) om zaken voor zich zelf te regelen. Als je wat minder middelen of vaardigheden hebt, zoals taalbeheersing (en bijv. maatschappelijke en administratieve vaardigheden), dan kom je er nu bekaaid van af. Nu zien we al grote verschillen in zorgvraag tussen de rijkere gebieden en armere gebieden. Maar omdat we zorgvraagstukken zoals doelmatigheid en passende zorg vanuit een maatstaf (één referentie-punt) bekijken, worden zorgverleners in die armere gebieden (lage SES) bij de zorgverlening vaak geconfronteerd met opvattingen rondom zorginzet en doelmatigheid die daar eigenlijk niet van toepassingen zouden moeten zijn. Zo is bijvoorbeeld te zien dat veel zorgvragers met grote en complexe zorgvragen relatief vaker bij niet-gecontracteerde zorgaanbieders te vinden zijn dan bij wel gecontracteerde zorgaanbieders; hoe kan dat nu zou dan de vraag moeten zijn. Die wel gecontracteerde aanbieders zijn goed beoordeeld op hun doelmatigheid en worden beloond met een nieuw contract met vaker betere voorwaarden dan andere aanbieders; de aanbieders die juist wel zorg verlenen aan de complexe groepen maar geen contract hebben, worden voor hun inzet bestraft door wederom geen contract en een oordeel over te veel zorguren enz. De NZA constateerde een keer dat veel cliënten bij ongecontracteerde zorgaanbieders wijkverpleging gekenmerkt werden door een zorgvraag bij meerdere specialisten, met een hoger gebruik van medicatie en een overwegend lage SES. Het gaat daarbij oa om mensen met ernstige langdurige en chronische aandoeningen,. Maar in plaats van waardering dat die mensen toch nog zorg kregen, werd weer de doelmatigheid retoriek van stal gehaald en de ongecontracteerde aanbieders bestraffend toegesproken en op de verdachtenbank gezet. Hopelijk zet dit rapport beleidsmakers en zorgfinanciers aan het denken over hoe de samenleving in elkaar zit en waar de meest kwetsbaren van de samenleving te vinden zijn. En gaan we dan echt iets doen aan het verschil in levensverwachting in Nederland tussen hoge en lage SES en de kwaliteit van leven die bij die groepen zo sterk verschillend zijn. En de zorg daarop herinrichten; gericht op de meest kwetsbaren in plaats van op de groepen die het wel zelfstandig kunnen redden.