En deel 2, want mijn tekst was te lang 🙂
Uiteraard is controle hierop prima en mocht er uit controles toch blijken dat het daadwerkelijk fraude is i.p.v. fouten in de declaraties, dan mag dat ook breeduit gemeten worden, maar ik word inmiddels wel heel erg moe van al die ongenuanceerde berichten in de media.

Door de afspraken op budgetplafonds en honorariumplafonds voor specialisten is er geen incentive om in de ziekenhuiszorg grootschalig te frauderen. Als je door creatieve declaraties 2 miljoen boven je budget zou zitten, krijg je die 2 miljoen niet. Daarnaast moet je bij zo’n overschreiding goed kunnen uitleggen hoe dat dan kan. Ik denk niet dat er veel ziekenhuizen zijn die dan zeggen: Oh, dat komt door onze fraude. Ik geloof best dat er fouten worden gemaakt met declaraties (bijv parallelle DBC’s registreren die niet hadden gemogen), maar of dat bewust is en alleen maar om meer te declareren? Noem me dan maar naief, maar ik denk van niet…
Een en ander zal ook te maken hebben met de soms onduidelijke en op meerdere manieren te interpreteren regels (ik noem maar eens de definitie ”overnachting” bij een opname). De regelmakers moeten er beter over nadenken hoe de regels te interpreteren zijn. Het moet helemaal duidelijk mogelijk zijn en dat is de laatste jaren niet altijd zo geweest.
Ik noem nog maar een recent vraagstuk in de ziekenhuiswereld: Bij een multidisciplinaire behandeling moeten beide specialismen behandelen. En wat is de definitie van een behandeling van een beschouwend specialisme? Weer onduidelijkheid wat veel vragen oproept en het risico dat ziekenhuizen dit niet uniform gaan interpreteren en registreren.

dat wordt gewoon als ‘normaal’beschouwd bij de zakkenvullers, wat denk je van banken,overheid,sociale wooncooperaties etc
Daar wordt wat weggemoffeld?

Ik zie niemand fraude goedpraten ppep, maar ik zie wel dat men moeite heeft met de ongenuanceerde berichtgeving. Dat is van belang want je kunt als zorgverlener daardoor zomaar onterecht beschuldigd worden van fraude, en probeer dat dan maar eens van je af te schudden.

Vreemd dat hierboven de fraude wordt gebagatelliseerd of zelfs wordt goedgepraat. En met ‘vreemd’ druk ik me heel netjes uit…

Toch zit er ook een wat vreemde kant aan. Instellingen moeten meer als bedrijven denken, marketing, strijd op de ‘klant’, de neerslag is productieafspraken met zorgverleners, je uren goed schrijven, maar zo gauw ze slim met de regels omgaan (niet frauderen maar slim declareren) zijn ze fout. Tja.

Een opmerking over de passage in het artikel ‘Daarvan gaat 47 procent over mogelijke upcoding, het meer rekenen voor een prestatie dan op basis van de geleverde zorg terecht is’.
De systematiek: De kostprijs van een DBC-tarief is gebaseerd op gemiddelden. Een patient met minimaal geleverde zorg en een patient met maximaal geleverde zorg in hetzelfde zorgproduct betalen alleibei evenveel op basis van een gemiddelde. De patient met het minimum meldt zich en wordt in / door de media in de etalage gezet als mogelijke upcoding c.q. fraude. De patient met het maximum vindt het erg meevallen, hoor je niet en is zeer tevreden over de prijs/prestatie. Dit is de systematiek waarin wij leven anno 2013, goedgekeurd door onze regering en in stand gehouden door VWS/NZa/DBC O. Daarom is enige nuance in berichtgeving zeker op z’n plaats.

De tot nu toe onbewezen ‘zorgfraude’ blijft in omvang ruim achter ten opzichte van, ik zeg maar iets, het reclamebudget van ZN.
U weet wel, ‘wij zijn de beste/ goedkoopste/ transparantste, kom naar ons ‘ .
Wij betalen er allen flink voor.

Door dit hele fraude-dossier verlies ik een beetje vertrouwen in de pers. Er is geen bewijs dat de omvang van de fraude wezenlijk is en dat er grote bedragen mee kunnen worden bespaard. De huidige aandacht voor fraude zal waarschijnlijk alleen zorgen voor een betere declaratiecultuur.
Waarom wil VWS (nu via de NZa) fraude dan hoog op de agenda hebben? Fraude wordt politiek ingezet om boterzachte bezuinigingen in te boeken. Door fraude steeds te noemen en persberichten klakkeloos over te nemen functioneert de pers als een verlengstuk van de PR-afdeling van VWS.