De subsidieregeling voor kleinschalig wonen voor dementerende is al na negen weken helemaal op. Projectmanager Rob Seerden van Vivantes Zorggroep in Geleen vermoedt dat bij de zorgkantoren fouten zijn gemaakt bij het toekennen van de subsidie.
Zorginstellingen konden zich vanaf januari 2010
Wij kunnen ons volledig vinden in de visie van Rob Seerden.
Op het moment dat de NZA de regeling bekend maakt stond op de website van Syntens al dat ze vol zaten. De naamgeving van de projecten, kleinschalig wonen en kleinschalige zorg, gaf nog extra misverstanden. Voor kleinere organisaties zonder de grote staf die heel goed een dergelijk plan kunnen maken in een redelijke tijd was de tijd veel te kort. Evenmin was helder dat voor 2011 al vrijwel direct ingediend kon worden.
Echte kleinschalige projecten zijn zeker wel rendabel te maken. Ook met circa 10 bewoners zijn hier goede mogelijkheden voor, dit blijkt al jaren in de praktijk. Alleen AOW is te weinig, maar met een beperkte bijdrage bestaan er mogelijkheden. Ook nieuwe plannen zijn dan haalbaar, maar vergen een gedegen voorbereiding samen met mensen die hart voor de zaak hebben en die weten wat kleinschalige projecten behelzen.
Naar onze mening hadden de kleinschalige organisaties hier een regeling die hen heel goed kon helpen om de doelstellingen van VWS – te weten echt kleinschalig en minder onderdeel van een groot lichaam – te realiseren. Helaas is deze regeling op dat punt haar doel voorbij geschoten en lijken de grote organisaties er met de subsidie vandoor te zijn gegaan.
CTA-zorg, Lodewijk en Erica Bosch van Rosenthal
Ik kan me heel goed voorstellen dat die subsidie zo op was. Zorgorganisaties weten al heel lang dat ze kleinschalige woonvoorzieningen voor dementerenden moeten aanbieden en zijn hier dan ook allemaal al lang mee bezig. Er is veel vraag naar en alleen al voor je imago kom je er tegenwoordig niet meer mee weg als je geen kleinschalig wonen aanbiedt. Het is echter, zoals helaas bij zo veel kleinschalige zorgsoorten, heel moeilijk rendabel te maken. Alleen al een 24-uurs bezetting is op een groep van 8 personen niet te betalen. Door de verbaasde reactie blijkt maar weer eens dat men van hogerhand niet weet wat er in “het veld” speelt.
Het “molanaarsprincipe” stimuleert eerder de snelheid waarmeen zo’n studie tot stand komt dan de kwaliteit er van. Bovendien bevoorrecht het de “grote” organisaties die over een flinke stafafdeling beschikken. Jammer hoor.
Me dunkt dat heel veel zorgaanbieders de gok gewaagd hebben en al met de uitvoering waren begonnen voordat de subsidie regeling er officieel was en dan is het een makkie, haalbaarheid is een flexbegrip!
Het is een harde wereld die van die zorgjongens……