Gezondheidsverschillen tussen verschillende bevolkingsgroepen, zoals laag- en hoogopgeleiden, zijn onacceptabel. De eerste lijn kan een belangrijke rol spelen om deze verschillen terug te dringen. Een persoonsgerichte integrale aanpak van zowel problemen als ziekten is daarbij cruciaal, stelt bijzonder hoogleraar Maria van den Muijsenbergh.
Hoe lager mensen op de maatschappelijke
Heel herkenbaar !
Kijk ook even http://www.vanwonennaarleven.nl
Sluit hierop aan en biedt ruimte voor echte integrale aanpak.
Er is niets tegen een integrale benadering van kwetsbare mensen in onze samenleving. Het is echter de vraag of de eerste lijn, die vaak nog georganiseerd is langs het medisch model, geschikt is om deze integrale aanpak te moeten coördineren. Sociaal-maatschappelijke verschillen lenen zich er niet voor om via (organisaties van) gezondheidszorg opgelost te worden.
De huisarts kan in de spreekkamer wel als een soort antenne van problematiek fungeren, maar zal dan dit soort problematiek snel moeten kunnen verwijzen naar het juiste loket, waar dan ook adequaat ingespeeld wordt om tot een oplossing te komen. In de praktijk komt het nog te vaak voor dat burger en huisarts te lang moeten ‘leuren’ om geholpen te worden.
Huybert van Eck,
CarpeNexus
Ook wat mij betreft wordt de opdracht veel te snel en te veel bij de eerstelijns zorg gelegd. Vooral omdat, zoals mw. Van den Muijsenbergh zelf stelt, mensen niet méér informatie nodig hebben. Want iedereen die ervoor open staat weet toch dat slecht en veel eten en weinig bewegen slecht voor je gezondheid is? (En ik denk dat dat de hoofdmoot is, afgezien van roken en overmatig alcoholgebruik.) Dus ik mis het stuk eigen verantwoordelijkheid.
Daar komt de vraag over de kosteneffectiviteit nog bij — wat kosten alle interventies die ze voorstelt, en wat leveren ze op? Je kunt wel heel makkelijk stellen dat gezondheidsverschillen niet meer mogen, maar de zorg in Nederland is al duur (al is ze ook zeer goed). Ik denk dat niemand zit te wachten op nog meer premiestijging, vooral omdat de financiële gevolgen van de vergrijzing grotendeels nog moeten komen.
Ik stel een andere benadering voor: een korting op de zorgpremie(s) voor mensen met een goed voedings- en beweegpatroon. Dat zou af te lezen moeten zijn aan bepaalde biomarkers. Zie voor meer informatie https://gezondezorg.org/preventiebeleid.php#premiekorting.
Het is echt enorme onzit dat het terugdringen van gezondheidsverschillen vooral een taak van de eerstelijnszorg is. En dat de oplossing in het geven van informatie zit – wel afgestemd op het opleidingsniveau hoor – een een enorme onderschatting van dit diep en breed gewortelde maatschappelijke probleem. Een paar wortels graaf ik te verduidelijking even op. Wat te denken van de invloed van schulden. Wat is de rol van op kinderen gerichte marketing op het ontwikkelen van een voedselspatroon in balans. Hoe zit het met de kennis van de nederelandse dokter over voeding? Draagt de nederlandse wet- en regelgeving op het terrein van kinderopvang bij aan een jong gezin in balans? Hoe zit het met het verdwijnen van de middenbanen als gevolg van kunstmatige intelligentie en robotisering? Hoe zit het met het groen in uw wijk, het is nogal een uitdaging om in balans te komen als mens in een ontgroende omgeving. En zo kan ik nog wel even door gaan. Laten we het vraagstuk van de gezondheidsverschillen vooral niet eendimensionaal en gekaapt door nu dan de eerste lijn framen. Dat gaat hem niet worden. Een brede stimulerende aanpak van burgers, overheden, bedrijven, maatschappelijk instellingen (waaronder natuurlijk ook de eerste lijn) samen kan het verschil maken. In het programma Alles is Gezondheid wordt hier een impuls aan gegegeven. Ook bijvoorbeeld in de belende JOGG projecten. Een ander voorbeeld van een brede omgevingsgerichte aanpak is http://www.devitalerevolutie.nl
Ronald de Meij
Directeur Publieke Gezondheid Zeeland
GGD Zeeland
Wat een rare kop boven dit artikel. Dat men iets kan of ergens een goede ingang heeft, wil nog niet zeggen dat men dan ook meteen een taak erbij heeft of moet krijgen. Verderop lees ik over oorzaken als stress, schulden, eenzaamheid. Dan denk ik: werkgevers, banken, verzekeraars, politiek hebben een taak. Maar met stelselwijzigingen als die van de Wmo zal ook capaciteit (budget, deskundigheid) moeten worden overgedragen. Samenwerking door huisartsen met andere organisaties gebeurt al volop, waar mogelijk. En communicatie met digibeten en laag-/andersgeletterden krijgt ook steeds meer aandacht. Als er nog tijd over is …