Inmidddels is het artikel van de Volkskrant site verwijderd. Dat zegt genoeg over de betrouwbaarheid ervan…

Of het nu PGB of Zorg in Natura is, er gaat veel te veel zorggeld naar vastgoed (en overhead). De Wet scheiden van Wonen en Zorg komt er niet voor niets. De VK zegt dat de Thomashuizen frauduleus zijn en het PGB failliet. Ik zeg dat de VK aan stemmingmakerij doet en werkelijk niets van de problemen in de zorg begrijpt.

#3, Eens het is een ”vreemde weeffout” die decennia lang heeft voortgewoekerd en tot ”een grote knoop” is verworden, en waaraan helaas veel geld is gespendeerd en verdiend. Onwenselijke belangen hebben de prijzen opgestuwd en/of zijn geldstromen totaal vermengd (wonen, service, zorg) en ”ontrafelen” bijna niet meer mogelijk is; vandaar de sluitingen en dreigende faillissementen… Wanneer je de puzzel weer helemaal opnieuw zou leggen is er nauwelijks een probleem vanuit de burger geredeneerd. Het probleem zit hem nu in het huidige businessmodel met uitgangspunten die gedateerd zijn, en de verlamming die optreedt.

Misschien heel simpel gedacht: maar waarom huurt de client niet gewoon zijn woning of kamer? Als er een toeslag is van 4000 euro per persoon per jaar in een Thomashuis, dan zul je daar het overige uit moeten betalen. Het zal wel minder simpel zijn dan ik het nu zeg, maar misschien moeten we goed nadenken over hoe budgetten besteed worden. Of het nu PGB of ZIN is. De bedoeling is dat het budget aan de zorg besteedt wordt. Die 4000 euro opslag op een budget wordt bij woonintiatieven, gescheiden wonen zorg, voor onder andere de gezamenlijke ruimte gebruikt.
Waarom moeten ruimtes betaald worden uit zorggelden. Dit snap ik niet. Geen wonder dat er niet genoeg geld over blijft voor de budgetten. Dit moet toch anders kunnen.
Met de nieuwe wet, huur afhankelijk van je inkomen, moet huren voor iedereen mogelijk blijven lijkt mij. Ik bedoel hiermee de huur die clienten moeten betalen als ze een woning huren.
Vanwege het feit dat zorginstellingen geen geld meer krijgen voor gebouwen, wat ik begrepen heb uit allerlei nieuwsbrieven die langskomen, zie je dat instellingen de kamers ombouwen tot woningen, geschikt voor scheiden wonen zorg. Zo kan een client zelf de huur betalen en wordt de huur niet afgewentelt op de zorggelden. Een goed initiatief denk ik.
Verbouwen is investeren.

Uit welke pot wordt vastgoed van andere zorg-entiteiten betaald. Zoals Zorginstellingen, Verzorgingstehuizen, Ziekenhuizen, etc. Vastgoed is in de zorg een groot probleem. Aan de ene kant moet een ruimte voldoen aan 20 m2. En willen we allemaal dat onze love-ones fijn en ruim wonen. En ook nog eens uitstekende zorg krijgen. Maar aan de andere kant mag het niet teveel kosten. En zo is het met alles in de zorg. We willen geen trammelant maar het mag niet teveel kosten. Een beetje hypocriet. Zorg is heel duur in Nederland. En met name de kosten die nodig zijn om zorg te leveren. De panden (villa’s) zijn trouwens geen eigendom van Thomashuizen zoals gesuggereerd wordt door de Volkskrant. Maar van regionale woningbouwcoöperaties. Of landelijke zoals Vestia. Deze coöperaties mogen schijnbaar vragen wat ze willen en dit ook nog eens elk jaar verhogen met de zogenaamde CPI-Index. En zo wordt de huur onbetaalbaar. Uiteraard gaat dit ten koste van de zorg. Daar hoef je geen hoogleraar voor te zijn om dat door te hebben. Dit is niet alleen bij Thomashuizen maar nog veel meer bij de zorg in natura. Daar wordt al jaren zwaar afgeschreven op de zorg om het vastgoed en andere kosten te kunnen blijven betalen. Bij een Thomashuis zijn twee zorgondernemers verantwoordelijk. En of ze nu veel of weinig verdienen. Zij zullen altijd uren maken die nodig zijn om kwaliteit te leveren. Dat zie ik directeuren/managers van instellingen niet zo gauw doen!

Pijnlijk punt. Bij ambulant concept is businessmodel uiteindelijk alleen valide wanneer wonen en service (levensonderhoud) strikt te onderscheiden zijn van zorg. Daarnaast zou bij meerderjarige cliënten overstijgende uitgangspunten voor wonen en service moeten matchen met de status van (particulier) burgerschap. Dergelijke segmentatie ontstaat nu ook bij de kleinschalige woonvormen voor senioren en wellicht straks ook bij de cliënten die beschermd zullen willen blijven wonen (maar geen aanspraak meer maken op RIBW). Vraagt ook om een andere benadering en businessconcept van woningbouwcorporaties ten aanzien van sociale huur. Verhuur moet initieel geënt zijn op de portemonnee van de burger en niet (meer) op basis van een (vermeend) organisatiebudget. Heraccolatie vanwege herordening vraagt tijd, dat is vanzelfsprekend. Wel zaak om de situatie zo snel mogelijk scherp te stellen. Improvement Model biedt houvast; is niet alleen een geaccrediteerd kwaliteitskader maar vooral een transitieinstrument dat bekend is bij stakeholders (waaronder zorgverzekeraars, VNG, brancheorganisaties).