Kennisorganisatie TNO heeft het kabinetsbeleid voor gehandicaptenzorg doorgerekend tot 2020. Uit deze trendanalyse blijkt onder andere dat er voor de toekomst van zwakbegaafden nog niets geregeld is en dat gemeenten verantwoordelijk worden voor 5.400 jongeren met licht verstandelijke beperkingen.
Naar schatting kunnen in 2020 13.000
Woningbouwverenigingen moeten volgens mij dan alvast participeren op meer werk met ‘lastige’ huurders als LVG mensen niet bij traditionele zorginstellingen ondersteuning kunnen krijgen. Misschien alvast alle vastgoedtakken van de grotere zorginstellingen opheffen. Als we toch moeten besparen. Daar gaat momenteel veel geld in om zonder dat het efficient is (veel huisvestingmaangers/staffunctionarissen bij een zorginstelling kopen hun financieringskennis door nwe ZZP structuur nu elders in). Kunnen zorginstellinge zich richten op de core business: zorg/primair proces. Huisvesting/vastgoedvraagstukken aan een partij overlaten (WBV) die er meer verstand van hebben. Geen dure vastgoedmensen meer nodig in de zorg of een of andere vage SBU/RVE binnen een zorginstelling. Vragen aan de clienten zelf wat ze willen aan huisvesting (hoeft echt geen paleis te zijn) en op basis van klantwens huisvesting op laten zetten door WBV. Bijkomend voordeel: eigen belang van korte termijn denken van een RVE Huisvestingsafdeling binnen een zorginstelling…. denken vaak in projecten die er ook mooi uit moeten zien zodat deze als stokpaardje kunnen worden ingezet voor de afdeling huisvesting maar waar ingeleverd moet worden op duurzaamheid en veiligheid. Want ja… eenmaal gerealiseerd vallen de exploitatiekosten vaak onder een andere RVE (bv divisie volwassenzorg) die nu verplicht is om voor 30 jaar dit gebouw te moeten uitbaten.
Het kan allemaal zoveel simpeler.
Ook goed: zorgorganisaties a la Buurtzorg: kleinschalig en geen logge overheadkosten met medewerkers die te ver van werkvloer staan en hun eigen belangen en politieke spelletjes spelen om het dure AWBZ geld te verzilveren.