Academische ziekenhuizen verliezen gemiddeld 26 procent omzet door de invoering van prestatiebekostiging en DOT (dbc’s op weg naar transparantie). Dat blijkt uit onderzoek van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa).
Minister Edith Schippers van VWS wil
U heeft een account nodig om artikelen in uw profiel op te slaan
Login of Maak een account aanMinister Edith Schippers van VWS wil
BSL Media & Learning
Walmolen 1, 3994 DL Houten
Postbus 246, 3990 GA Houten
onderzoek naar de geldstromen in de zorg door het CBS is gestaakt omdat niemand echt inxzicht heeft in deze geldstromen. Een project in het Erasmusziekenhuis waarbij bleek dat afdelingen gemiddeld 30% meer efficinecy konden boeken kreeg geen gevolg. Door gebrekkige communicatie tusne de vele hulpverleners liggen patienten onnodig lang in een ziekenhuis. Gecompliceerde patienten waarvoor 4 DBC geoepend zouden moeten worden zijn de dupe van een financieringsysteem waarbij zoals boven geschreven de boekhouder centraal staat maar niet de patient.
Ik kom veel hersnes tegen in het ziekehuis maar er zijn mar eenbeperkt aantal menselijke hersenen die namelijk gemotiveerd van een protocol af durven te wijken.
In de ziekenhuizen is nog veel winst te behalen als de directie maar de juiste projecten binnen haalt, welke gericht is op de afstemming tussen artsen en verpleegkundigen.Het Erasmus heeft dat even aangedurfd, maar de directie heeft niet de successen kunnen behouden.
Het kan simpel, maar de ziekenhuizen en de overheid willen niet simpel omdat de menselijke maat, de moed en de verantwoordelijkheid niet meer gekend wordt
DOT moet zijn IOT, dwz imbecielen op weg naar transparantie. Zo’n term heeft niets meer te maken met zorgverlener/patient. Maar alles met een financiële boekhouders cultuur. Relevant in de zorgsector is primo: iedere patient heeft recht op een op hem toepasselijke en voor hem betaalbare zorg. Secundo: iedere zorgverlener heeft recht op een adequate vergoeding voor de toegevoegde waarde van zijn inspanningen. Tertio: om het bovenstaande financieel te regelen zijn er inkoopcombinaties nodig, die optreden t.b.v. de patient, die hiervoor een premie betaalt ( verzekeringmij’n ).
Tenslotte is er een overheid, die één instituut in het leven roept, dat als enige doelstellingen heeft:1. controleren dat patienten niet te kort wordt gedaan 2. controleren dat de zorgverlener effectief toegevoegde waarde levert 3. controleren dat de inkoopcombinaties een financieel sociaal systeem toepassen waarbij naar draagkracht voldoende premie wordt geheven om te voldoen aan de gerechtvaardigde verwachtingen van patient en zorgverlener. Conclusie: Waarom wordt alles zo ingewikkeld gemaakt? En willen degenen, die daarvoor betaald worden de eerste de beste patient, die ze spreken eens uitleggen waar ze mee bezig zijn ?