@ Teceer:
Het kan goed zijn dat er een aantal, wellicht zelfs veel verzorgingshuizen zijn die verouderd zijn. Maar die gaan niet daarom dicht, althans niet voordat er iets nieuws staat. Ze gaan dicht omdat de instroom per 1-1-2014 grotendeels is opgedroogd, omdat per die datum Zzp 1-3 zijn geëxtramuraliseerd, en verreweg de meeste ouderen in verzorgingshuizen hebben Zzp 3. (Die volgens de VWS-regels staat voor: ‘vooral ook intensieve verzorging’, ‘wakende wacht, voortdurend in de nabijheid’ en een regelmatig snel verslechterend beeld.)

Of de eigen begroting liet het niet toe omdat de gelden niet werden besteed aan onderhoud en vernieuwing, maar aan andere zaken omdat Wonen en zorg niet gescheiden werd qua geldstromen. Of dat woningbouwverenigingen verstek lieten gaan omdat ze elders hadden geïnvesteerd (in vrije sectorwoningen bijvoorbeeld of hadden gespeculeerd en veel verliezen leden). Tja, dat is terug kijken…

180 sluitingen betekent toch 180 ontwrichte gemeenschappen.
Van Rijn heeft wel gelijk dat het deels zal gaan om echt verouderde instellingen. die hadden echter al lang met vernieuwing bezig moeten zijn, maar konden dat niet omdat het beleid dat niet toeliet.

We kunnen in NL blijven discuseren over sluiting verzorgingshuizen. Elk huis is er 1 te veel. Deze regering is fout! Opmerkelijk met steun vd CU en de SGP. Ramzalig voor de ouderen en de ouderen van de eerstvolgende generatie. Alles onder aanvoering vd PvdA.

Overigens ging Berenschot waarschijnlijk uit van het principe dat de extramuralisatie van Zzp 1-3 ook van toepassing zou zijn op de ouderen die nu al in een verzorgingshuis zaten. Dat is het het geval, maar dat was ten tijde van de Berenschot-analyse nog niet bekend, als ik me niet vergis.

Toegegeven, de schatting van Berenschot is waarschijnlijk zwaar overdreven. Er zijn in Nederland zo’n 1700 verzorgings- en verpleeghuizen, waarvan ongeveer twee derde verzorgingshuizen. Zie http://www.ouderenfonds.nl/wie_zijn_we/organisatie/feiten_en_cijfers, onder het kopje Verzorgingshuizen. Er zijn dus zo’n 1100 verzorgingshuizen.
Maar als er daarvan 180 moeten sluiten, heb je het nog steeds over 16%! 16% van de ouderen met een indicatie voor een verzorgingshuis zullen dus moeten verhuizen naar vaak een andere gemeente of ander stadsdeel, of in een -huis aldaar hun intrek in moeten nemen als ze nog niet in een -huis zaten.
En voor degenen die denken dat het spreekwoord ‘Oude bomen moet je niet verplanten’ hier niet op van toepassing is, hier een mooi praktijkverhaal: http://www.nu.nl/achterklap/3750237/adele-bloemendaal-verzorgingstehuis.html. Dat de ervaren zorgverleners in de ouderenzorg maar al te zeer zullen herkennen!

Een veelgehoorde conclusie is dat zorgcentra niet meer rendabel zijn omdat soms tweederde van de populatie een lichtere zorgvraag heeft.
Het is mij echter niet duidelijk waarom men niet gewoon kan blijven wonen wanneer de huur en service rechtstreeks uit eigen zak betaald wordt. Voorheen was dit indirect ook al het geval, dus hier verandert niets aan.
Wel liggen (sociale) huren doorgaans lager dan de gemiddelde kostprijs van het intramurale product. En dat de service flexibeler en meer gevarieerd moet kunnen worden afgenomen (burger/consumentenprincipe). Begrijpelijk dat veel zorgbestuurders derhalve vaststellen dat zij het totale concept niet ”zomaar” meer ”binnen een hand” kunnen bekostigen vanuit het traditionele businessmodel.
Hetgeen niet betekent dat er geen andere concepten zijn/blijven zodat ook ouderen met lagere ZZP’s welkom zijn/blijven… Heel goed wanneer gemeenten, en wellicht ook zorgverzekeraars, medeverantwoordelijk zijn/worden voor een goede doorstart van de woonzorgcentra. Is immers een maatschappelijk vraagstuk dat met nieuw elan kan worden opgelost.
”Hakken in het zand” bij grote transitie vraagt veel negatieve energie en zorgt voor een grauwsluier. Succesvolle (transitie) initiatieven komen hierdoor ook minder voor het voetlicht, met als gevolg dat maatschappelijke doorbraak nog op zich zal laten wachten. En dat is momenteel niet in het belang van burger en samenleving.