@Teceer
Dat betekent dat deze staatssecretaris integer is.

Geachte lezer,
Kent U het rapport van de themacommissie Ouderenbeleid van 8 december 2005 van de Tweede Kamer der Staten-Generaal?
En kent U de reactie van de voormalige staatssecretaris mw Clemence Ross- van Dorp?
We bevinden ons nu met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid in een vicieuze cirkel?
Voor nadere informatie over deze problematiek zie http://www.stgeerstelijnsklinieken.nl

@Roland Bal:
Gezien dat ‘meten’ niet genoemd wordt in het artikel bedoelt u mogelijk mijn reactie.
Het verantwoordingsprincipe blijft in het kwaliteitsassessment dat ik heb ontwikkeld bestaan, want vind ik niet meer dan normaal. Maar verder kan ik u geruststellen, wellicht zelfs blij maken. Met het assessment kan het woud aan structuur- en procesregels (SEP-indicatoren) drastisch worden uitgedund.
Voor de verpleeghuiszorg — het is per zorgsoort verschillend — bestaat het assessment (i.c. kwaliteitsmanagementsysteem) uit de volgende onderdelen:
* Richtlijnvaardigheidstoetsen, als er in de verpleeghuiszorg sprake is van richtlijnen.
* Patiënttevredenheidsmeting.
* Registratie door het verpleeghuis van vermijdbare comorbiditeit.
* SEP-indicatoren t.a.v. zorg voor patiënten met significant beperkende cognitieve aandoeningen zoals dementie.
* De basiseisen die de IGz stelt aan zorginstellingen, voornamelijk de veiligheid betreffende.
Zie https://gezondezorg.org/uitkomstassessment.php#totaal. De andere SEP-indicatoren kunnen, zoals ik het nu zie, de deur uit.
En hoe het gewenste zorgniveau bereikt wordt, is de verantwoordelijkheid van de zorgaanbieder. Wat de politiek nu doet, zich op uitvoeringsniveau bemoeien met de gang van zaken, vind ik in principe dan ook geen goede zaak — er wordt van alles geroepen, maar de oorzaken van het te lage zorgniveau kan per verpleeghuis sterk verschillen.

ik sluit me helemaal aan bij dhr ronald bal: minder regels betekent meer tijd over voor de inzet van de kwaliteit die er wel is en … gemotiveerdere werknemers. meer toezicht verlamt en frustreert.. en dhr van rijn: wat dacht hij van wat participatie in zijn vrije tijd in het verpleeghuis van zijn moeder,dat wil het kabinet dus laat de politici eerst aan den lijve ondervinden hoe het is om baan /rijden/ gezin/ participatie(wat wat anders inhoudt als op bezoek gaan!) in de praktijk uitpakt endaarna wil ik wel opnieuw zijn mening horen en van zijn collegae. kleiner maken van verpleeghuizen betekent overigens nieteen verbeterslag: hoe kleiner hoe minder flexibel nachtdiensten zijn in te plannen want het moet ook steeds goedkoper!

en toch vind ik het merkwaardig dat Martin van Rijn zich, als zoon, niet tot de leiding van de instelling waar zijn moeder verbleef wilde richten over de manier waarop zij behandeld werd, omdat hij die ‘als staatssecretaris’ niet onder druk wilde zetten. wat zegt ons dat over zijn visie op de manier, waarop instellingen met beleidmakers/bewindpersonen omgaan? en over hoe hij zelf aankijkt tegen dit soort dubbelrollen?

Jammer dat in het debat het opleidingsniveau van de verpleegkundigen niet meer op de voorgrond staat, en gekoppeld daaraan het terugdringen van de regels en verantwoordingsdruk. Daar is veel winst te halen, laten ook de goed presterende instellingen. In plaats daarvan gaat nu weer allemaal juist om meer verantwoorden, meer meten en daarop afgerekend worden. Dat is de tragiek van de huidige gezondheidspolitiek.

‘De Inspectie voor de Gezondheidszorg rapporteerde in juni dat er nogal wat mis is in verpleeghuizen. (…) ActiZ is van mening dat de kwaliteit van zorg op veel plekken op orde is en in de afgelopen jaren sterk is verbeterd.’
Wil de echte patiënttevredenheidsmeting nu opstaan?