Paar punten uit de reactie van dhr. Koster vallen me op: nieuwe werkwijze zorgleefplannen? Dat is toch redelijke doorsnee methodiek (holistisch mensbeeld), sinds jaar en dag gedoceerd op de MBO’s en HBO’s. En eerlijk is eerlijk; men heeft decennia lang ruimte gehad om zaak goed op orde te hebben qua primaire proces. Budgetfinanciering was immers geheel gebaseerd op vertrouwen…
Akelige is dat er door de jaren heen de kaasschaaf is gehanteerd op zorgformatie vanwege niet kloppende businessmodel(len) op wonen, zorg en service. Dat is te betreuren maar wel degelijk duurzaam op te lossen. Uitdaging is om kwaliteit in brede zin (positie klant, bedrijfsmatige basis, risico/veiligheid/kwaliteit en maatschappelijk rendement) op een andere leest te schoeien inclusief transitieroute (herordening publiek naar privaat). Een leest die volledig navolgbaar is en intern en extern te verantwoorden.

Ik kan iedere zorgbestuurder, middle man van de verzekeraars -die winst maken op de zorgverzekering- middle manager die niet uit het vak komt, iedere blatende politicus die denkt dat je verbetering per decreet kunt bevorderen, elke minister die meent bezuiniging als innovatie te moeten bestempelen, kortom iedereen die regeert over uitvoerders van zorg en zorgbehoeftigen aanraden om een maand diensten te draaien op een willekeurige afdeling. Misschien ontstaat dan wat begrip over de laaiende werkelijkheid van eenzaamheid, afhankelijkheid, lijden en sterven.
Leen Joele, voormalig verpleeghulp, arts, neuroloog en psychiater, opleider verpleegkunde en psychiatrie, en voormalig bestuurder van Parnassia.

De verwachting is dat wellicht de grootste veranderingen zich zullen voltrekken ‘achter de voordeur’, in de wijk: omslag in denken voor iedereen, waarvan de gemiddelde burger nog weinig weet heeft en niet zomaar zal gaan meebewegen; langer thuis ; ongeplande zorg-behoefte, enz, enz.
Mijn grootste zorg ligt daarom op dit extramurale werkterrein , waar de grip op preventie en kwaliteit niet vergelijkbaar is met intramurale zorg. Het moet daar nog helemaal op gang komen. Een nulmeting en duidelijke monitoring vanaf heden op nader vaste stellen kwetsbare situaties is m.i. zeer gewenst. Die situaties zullen een mix zijn van fysieke en psycho-sociale omstandigheden, met doorwerking in de maatschappelijke sfeer in een wijk. De ‘zichtbare schakel’ in de persoon van een goed opgeleide verpleekundige zal daar heel belangrijk in kunnen zijn. Binnen een sociaal wijkteam, met als belangrijk wapen: casuistiek bespreking en analyse: Wie kan hier welke ondersteuning en zorg geven?
Maak daar haast mee deze mensen toe te rusten, met voldoende budget en opleidingsfaciliteiten.
addy camper

Beste Patrick, kijk wat er afgelopen jaren allemaal gebeurd is in de zorg. Het is wonderbaarlijk dat er nog adaptief vermogen aanwezig is. Het lijkt steeds meer op een slechte cowboy film; de cowboy (lees politiek) schiet en de indiaan (lees zorgaanbieder) moet springen. Alle indianen die niet meer kunnen springen, worden doodgeschoten (lees: gaan gewoon ten onder)……

Deel de zorgen van Aad Koster maar het managen van aanpassing en continue verbeteren begint met het creëren van een perspectief voor de toekomst. Het adaptieve vermogen van organisaties en hun medewerkers moet drastisch verbeteren om de vraag van de zorgconsument te kunnen blijven bedienen.
Patrick van der Voorn, portefeuille Zorg & VVT, Smart Group
Futuring people in de Zorg

IGZ staat onder druk om van elk vlekje een olifant te maken. Van Rijn staat onder druk omdat die er alles doorheen wil hebben voor het zomerreces. Hij zit niet op commentaar van het IGZ te wachten. De zorgaanbieder staat onder druk omdat deze aan de tsunami van regelgeving en beleidswijzigingen moet voldoen en de gemiddelde administratie staat onder druk omdat er niemand is die dit alles praktisch kan vertalen. Kwaliteit is leuk, de ervaring van de cliënt beter. Verbiedt gewoon bij wet dat een minister na zijn ambsttermijn een baan mag hebben in de zorverzekeringswereld en je zult zien dat de prikkel voor al deze fratsen zal verdwijnen. N.B. jammer dat er geen parlementaire enquete komt over de gezondheidszorg. Het zou mooi zijn als daar eens verantwoording over afgelegd werd.

Meneer van Rijn blijft de term ‘kwaliteit’ noemen…ik zou graag eens van hem horen wat hij daar nou mee bedoelt. ook de combinatie kwaliteit van zorg en zorg op maat klinkt mij vreemd als daar financiële voorwaarden aan verbonden zijn.
En meneer Koster: spagaat?? dat zittend de zorgmedewerkers en cliënten al jaren. Daarom komen laten ze zich horen …waarom roept u uw leden niet op om samen met de werknemers de strijd voor beter zorg aan te gaan? Die betere zorg voor cliënten en medewerkers.

Het zijn met name de zorgbestuurders en managers die medewerkers de ruimte en verantwoordelijkheid moeten geven om nieuwe methodes te kunnen implementeren. Er is niet alleen meer personeel nodig om te kunnen verzorgen maar nieuwe plannen moeten ook uitgewerkt worden
Eerst zaaien en dan oogsten….niet alleen de grond omploegen en maar zien wat je tegenkomt.
Bijzonder dat de IGZ niets zegt over de eigen vermogens van veel zorginstellingen, Geld wat bedoeld is om zorg te verlenen of om mooie plannen goed uit te voeren blijft staan.. Meneer van Rijn pompt vervolgens 5 miljoen rond om kwaliteit te verbeteren. Waar gaat dat geld naar toe dan? Instellingen die daadwerkelijk een omslag maken of instellingen die hun eigen vermogen nog verder opkrikken?
En als we de zorgbestuurders gehad hebben gaan we naar de zorgkantoren/zorgverzekeraars…van hetzelfde laken een pak.
Miljarden zijn er….over de topsalarissen in graaiend zorgland is het eea al genoemd.
En als zorgvragers de zorg die ze nodig hebben deels uit het eigen vermogen moeten halen, financieel en in natura, is het dan ook niet eerlijk om dat van zorginstellingen/verzekeraars te eisen?

Beste mijnheer van Rijn.
Wordt het niet tijd dat u en minister Schipper de verantwoordelijkheid neemt voor uw beleid. Jarenlang bezuinigen, geld wegvloeiend van de core buisiness om aan de toenemende bureaucratie in de zorg te voldoen, deskundigheid afvloeien omdat het allemaal goedkoper moet. Er is toch al lang geen sprake meer van ‘de zorg aan de client, daar gaat het om? Wat denkt u, kunt u voor de euro van 5 jaar geleden, nu dezelfde boodschappen doen als 5 jaar geleden? Tegenwoordig lijkt het belangrijker te investeren in specialistische zorg. De verhoudingen zijn volledig zoek. Het wordt tijd dat er ministers komen die weten wat de consequenties van bepaalde maatregelen zijn, en niet alleen het mogen en kunnen besluiten ( op een basis van een soort onaantastbaarheid).
Ik neem graag zitting in een commissie ‘de advocaat van de duivel’ om de voor te nemen besluiten vanuit de praktijk onder de loep te nemen.
Het is triest en onacceptabel wat het regeringsbeleid teweeg brengt in de zorg.