Sorry, dit bedoelde ik te vermelden. Die een interview houdt in een verpleeg en verzorgingsinstelling komt al snel tot de ontdekking dat voor elk kwaaltje dat de patient ooit heeft gehad, hij of zij die medicijn 20 jaar later — met nog 12 andere medicijnen die niet nodig zijn — nog steeds aan het slikken is. Een 76 jarige vrouw zei mij eens: “De kans dat ze van mijn 14 pillen er een af doen is kleiner dan dat ik volgend jaar de marathon loop” Hetzelfde geldt voor “heeft de patient wel de goede medicijn”. Je mag hopen dat een of andere verstrooide prof zegt: “Dat gaat niet goed met de medicijnen”. Dan roept HEEL NEDERLAND: “Dat we daar nooit aan hebben gedacht”. De familie roept het al twintig jaar!!!!

En we moeten opnieuw bekijken waar de thuiszorg echt nodig is, zegt Florijn. Dat is voldoende, dat lost al 90 procent van het probleem op. In mijn omgeving: verstuikte pols: 8 weken hulp!!. Nieuwe heup: zeven maanden hulp!!. Beide “patienten” komen met 2 zware boodschappentassen thuis, terwijl de hulp het huis opknapt. Dat gaat ze door want de instantie die de hulpen levert ziet maar EEN DING : G E L D. Droom maar lekker door.

Goed gezien Amiz , maar als de familie dit wel doet en dit ook meldt, krijgt zij str…. voor dank.

Elke taskforce (wat een naam !) vindt wel weer een “oorzaak” voor de fouten: van vergrijzing, ketenzorg, grensvlakken tot bezuinigingen. Zo houden we elkaar lekker bezig. Iedereen is druk met de eigen taak: voorschrijven, afleveren, uitdelen. Maar de belangrijkste taak is: opletten op het effect en op de bijeffecten. Wie doet dat eigenlijk in de care? De familie misschien?

medicijn tolerantie neemt af doordat het lichaam niet meer opgewassen is door de daarmee ontstane giftbelt
Enige terughoudendheid mbt medicatiegebruik is gewenst!