Het hele artikel ademt een sfeer van paternalisme. Een vorm van bevoogding die medici zich denken te mogen permitteren. In feite gaat het om schijnproblemen en imaginaire situaties welke als blokkades worden opgeworpen om de vrijheid van de mens om zelf te mogen besluiten in waardigheid te kunnen sterven aanvecht.
Iedere arts zoals ieder ander mens in onze samenleving heeft het recht om over euthanasie een standpunt te hebben. Maar denk nu niet dat medici zich separaat een moralistische mening mogen toe-eigenen en verspreiden, omdat zij beroepshalve (nog steeds) betrokken dienen te zijn bij het uitvoeren van euthanasie. Iedere arts die daar problemen mee heeft, heeft ook het recht om dit te weigeren. Maar helaas zijn wij nog steeds niet zo ver, dat iemand zelf op een humane en waardige wijze zijn leven kan beëindigen. En zelfs ook hulp bij zelfdoding is nog steeds strafbaar. Daarom hebben mensen met een wens om te sterven een arts nodig om hen daarbij te helpen. Maar dat mag niet leiden tot een vorm van chantage waarbij door de groep medici gedicteerd kan worden onder welke aanvullende voorwaarden. De huidige praktijk bevat al ingebouwde zekerheden zodat een uitvoerend arts zich daarover geen zorgen hoeft te maken. Voor de mens met een stervenswens is die praktijk al moeilijk genoeg.