‘Het is nu alles of niets; ouderen wonen thuis of in het verpleeghuis. Er dienen veel meer tussenvormen te komen’, zegt Marc van Ooijen. Daarom investeert De Zorggroep elke resterende euro in zijn nieuwe koers die moet bijdragen aan de ouderenzorg van de toekomst. De ambitie is stevig: nul verpleeghuisbedden erbij, meer alternatieve woonvormen, ondersteuning van de mantelzorgers en het sociale netwerk en focus op positieve gezondheid.
Van Ooijen trof bij aankomst als
Ach, misschien is het meer een kwestie van terminilogie; verpleeghuizen worden woonhuizen en in woonhuizen wordt steeds vaker verpleegzorg geleverd. Het is (straks) maar hoe je het beestje noemen wil.
Ik ben benieuwd hoe in deze visie het fenomeen van de vereenzaming een plaats kan krijgen. Daarvan is in verschillende gemeenten uit onderzoek gebleken dat dit een serieus issue geworden is. Verzorgingshuizen waren uit, ouderen moesten (en wilden) zo lang mogelijk in hun eigen omgeving blijven wonen, maar door het accent in deze visie te leggen bij de zorg zouden de sociale aspecten over het hoofd kunnen worden gezien.
Op zijn best is hier sprake van een slechte definiëring. Verpleeghuizen nemen tegenwoordig alleen nog maar mensen op met een hoge zorgzwaarte, die zelfs met wijkverpleging niet meer thuis kunnen wonen. Het lijkt was alsof de heren verpleeghuizen niet goed kunnen onderscheiden van de al steeds meer verdwijnende verzorgingshuizen.
was –> wel