Om de ‘fixatie op minutenregistratie’ in de zorgsector te doorbreken heeft staatssecretaris Martin van Rijn (VWS) een nieuw model laten uitwerken onder de noemer ‘planning = realisatie’. Dit model moet er toe leiden dat zorgaanbieders zich niet meer gedwongen voelen elk uurtje zorgverlening op te schrijven.
In een deze week openbaar gemaakte
Eerder kon u dit al lezen in een bericht van zorgvisie waarbij Rivas het model in 2010 introduceerde samen met zorgkantoor Waardeland
https://www.zorgvisie.nl/Home/Nieuws/2010/7/Zorgarrangement-als-vervanging-minutenregistratie-thuiszorg-ZVS008963W/
‘Arrangementen’, hahahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha.
Wel ‘In Control’ zijn, hahahahahahahahahahahahahahahahahahahahaha.
Van Rijn kent kennelijk de praktijk niet. #Petrus kent deze gelukkig wel.
En bovendien, kennelijk weet Van Rijn niet van de laatste actie van het NZa. Op 26 februari 2014 verscheen van hun hand het – nota bene met terugwerkende kracht ingaande – ‘Controleprotocool nacalculatie 2013 voor AWBZ zorgaanbieders’. In deze verscherpte regelgeving ging het om het nog meer aantoonbaar maken van daadwerkelijk geleverde zorg. Oef…, was me dat even een excertitie …. In overdrachtelijke zin; aantoonbaar maken tot op de seconde … Joepie.
Tja, totdat er een accountant op de stoep staat met een controleprotocol, waar staat dat tot op de minuut nauwkeurig de declaratie te herleiden moet zijn, wie waar welke zorg heeft verleend en hoe deze in de declaratie naar voren komt. Die gaat echt geen zorgplannen inhoudelijk bekijken. Die marge waarover gesproken wordt, wordt trouwens aardig onderuit gehaald door de nodige doelmatigheidsberekeningen/eisen van de zorgkantoren. Ik vrees dat de rechtmatige declaratie en de nodige protocollen die door de diverse partijen uitgevaardigd zijn, dit utopische plan tot een mooie academische theorie zullen verheffen. er zijn nu eenmaal teveel partijen in de zorg die allemaal hun controle willen behouden. Helaas …
Interessante ontwikkeling. Goed wanneer er op een meer abstracter wijze gemonitord kan worden. Wat ons betreft is de toets vooral gericht op de inititiele inrichting van een organisatie in de juiste context vooraf (opgebouwd vanuit de klant) en de uitkomsten van het beoogde proces achteraf.
Met de zogenaamde ”vierkantsvergelijking” kan een organisatie naast de uitkomsten van het methodische klantproces ook bedrijfsmatig aantonen de zorg werkelijk te hebben geleverd. Komt de initiele zorgformatie overeen met te leveren indicatie/zorgopdracht? Zowel de kwantiteit als kwaliteit (juiste deskundigheid)? Zo ja, dan is deze check met dienstrooster en salarisadministratie geheel af te ronden.
De toets op bedrijfsmatige en administratieve verantwoording is geheel vanuit de context van de klant en maatschappelijke bepalingen over zorg ingebed in het Improvement Model (www.stichtingbim,nl) op basis van uitkomsten.
Het Improvement Model is toepasbaar voor alle betrokken partijen conform maatschappelijke ordening; de klant/burger, de zorgaanbieder, de beleidsmaker, de toezichthouder en de financier. Het dient tevens als referentiekader en houvast (wie heeft welke rol en verantwoordelijkheid). Verschillende zorgverzekeraars zijn aangenaam verrast en juichen toepassing toe.