Het signalement benadrukt terecht de noodzaak om de aandacht en financiële middelen in de gezondheidszorg te verleggen van de behandeling van hart- en vaatziekten naar preventie. Dit is een belangrijk streven voor het behoud van de gezondheid en het welzijn van de samenleving. Het schrijven van afzonderlijke signalementen voor specifieke patiëntengroepen lijkt voorbij te gaan aan de realiteit van patiënten die te maken hebben met een complexe mix van gezondheidsproblemen.

Veel van deze patiënten zijn ouder en hebben meerdere chronische aandoeningen. Hiermee geassocieerd bestaan er vaak problemen in dagelijkse activiteiten (ADL-functioneren), cognitie en op psychosociaal vlak. In de ziektegerichte zorg worden deze problemen onvoldoende herkend en meegenomen in de behandeling. De co-morbiditeit en bijkomende problemen geven uitdagingen in het verlenen van passende zorg. Een holistische benadering van de gezondheidszorg is nodig om deze complexiteit aan te pakken. Het versterken van de samenwerking tussen sociaal en medisch domein, is pas zinvol als in het medisch domein een patiënt daadwerkelijk benaderd wordt vanuit het biopsychosociaal model.

Het is van groot belang dat naast de introductie van dure medische innovaties proactieve zorgplanning structureel wordt geïmplementeerd. Het vereist een zorgvuldige afweging van de potentiële voordelen en kosten van nieuwe technologieën en een strategie om ervoor te zorgen dat ze in lijn zijn met de wensen, voorkeuren en doelen van de patiënt en aansluiten bij de mogelijkheden en prognose. Op die manier kunnen we ervoor te zorgen dat de toekomstige innovaties effectief worden ingezet en de beste waarde voor de gezondheidszorg bieden.

Het gebrek aan voldoende wetenschappelijke evidence voor de diagnostiek en behandeling van patiënten met multimorbiditeit komt in het signalement niet aan bod. Onderzoek en klinische richtlijnen zijn gericht op enkele aandoeningen, waardoor er weinig specifieke richtlijnen en bewijs zijn voor de behandeling van patiënten met meerdere aandoeningen of oudere patiënten. Dit gebrek aan evidence maakt het moeilijk voor zorgverleners om evidence-based beslissingen te nemen en kan leiden tot variabiliteit in de zorg die deze patiënten ontvangen. Het verbeteren van richtlijnen kan niet zonder het creëren van meer bewijsvoering voor de groep patiënten uit de dagelijkse praktijk.

In het streven naar een gezonder Nederland is het van essentieel belang om preventie te bevorderen, maar de complexe zorgbehoeften van oudere patiënten en patiënten met multimorbiditeit zouden hoger op de agenda moeten. Een holistische benadering van de gezondheidszorg moet zowel preventie als passende zorg voor deze sterk groeiende complexe patiëntengroep omvatten om de gezondheid en het welzijn van alle individuen te kunnen blijven waarborgen.

Barbara van Munster, Hoogleraar geriatrie UMCG
Isabelle van Gelder, Hoogleraar cardiologie UMCG

EENS!!!! maar serieus hoe lang weten we dit al?
Ik hoop van ganser harte dat dit ons al maatschappij een keer gaat lukken.