De Amsterdamse huisartsen vinden de wildgroei aan nieuwe poliklinieken alarmerend. Vaak gaat het om klinieken voor kwaaltjes die net zo goed door de huisarts behandeld kunnen worden. Dat meldt Het Parool.
De poli’s in de ziekenhuizen maken
‘Wildgroei aan poliklinieken alarmerend’
De wildgroei aan poliklinieken is zeker zorgelijk en onduidelijk. Maar het probleem is tweeledig; de rol van de huisarts wijzigd langzamerhand naar een goede coordinatie. Daarnaast wordt er te weinig gedaan met de signalen uit de praktijk. Lees patienten klachten. Op het moment dat je versterking mee moet nemen om de huisarts voor je probleem te winnen is dat treurig. Dat de huisarts ‘kwaaltjes’ wel even behandeld is onzin. Strategieen zijn onduidelijk en medicijnen meer trial and error. Wat de patient zoekt bij complexere klachten is duidelijk samen op weg naar een mogelijke oplossing. Terwijl nu het gevoel overheerst nemen ze mij als patient serieus. Uit de reaktie van de huisarts krijg ik eerder het gevoel van angst voor concurrentie. Maar als de gemiddelde patient echt tevreden was met de huidige rol van de huisarts zou deze de extra moeite van een polikliniek niet nemen. De poortwachtersfunctie is er een die niet goed werkt en zelfs onwenselijk is. De werkmethode van de gemiddelde specialist is beter. En in de gemiddelde huisartsenpraktijk wordt helemaal niet behandeld. We’ll eindeloos gesproken totdat er duidelijke actie ondernomen wordt. Daarnaast komt de gemiddelde kennis van buitenaf en helaas niet op initiatief van de huisarts. Al met al scherpe kritiek; maar het beroep heeft een upgrade nodig.
Mijn zus heeft ruim 6 weken met ernstige hartklachten gelopen,de huisarts stuurde haar 3x om bloed te prikken,pas toen haar man uit z,n dak ging na 5 weken,mocht ze n e cardioloog,die hartproblemen vast stelde en daar betaal je nou zoveel premie voor,m,n zus leeft gezond ,is heel mager en toch dit.
Helaas heb ik al jaren de ervaring van een huisarts die niet luistert waardoor een blaasontsteking een abces in de laatste eileider blijkt te zijn en puberaal gedrag een dikke darm die het niet doet. Ik zou dus graag de mogelijkheid hebben om een second opinion bij een poli te kunnen vragen. Had me waarschijnlijk diverse antibioticakuren en een stiekeme afspraak met de kinderarts maar ook jaren tobben gescheeld waarbij ik niet via alternatieve wegen uiteindelijk een second opinion kon vragen bij de internist van het ziekenhuis omdat 1 van de alternatieve artsen een buikoverzichtsfoto liet maken.
maar poliklinieken waar veel kennis is over 1 onderwerp werken veelal ook weer efficienter en effectiever dan een huisarts die een generalist is. eens dat ”de snotneus” gewoon bij de huisarts hoort. De patient centraal is ook dat de patient keuzes heeft waar door wie en hoe.