het probleem met de zorgverzekeraars is dat ze zorg verzekeren maar hun clientèle niet VAN zorg verzekeren. Aan het begin van het jaar wordt de te verwachte schade berekend en wordt de premie vastgesteld. dat maakt de zorgverzekeraars tot schadelast verzekeraars. Daarin past het door Wouter Bos geschetste beeld dat verzekeraars diegenen die het minste schade veroorzaken met kortingen en bonussen proberen binnen te harken. 80% van alle zorgkosten worden gemaakt in de laatste 5 levensjaren. Daar ontkomt niemand aan. Solidariteit en vertrouwen in de zorgaanbieders en het tegengaan van bizarre administratieve controle systemen die veel tijd kosten dat beter aan de zorg besteed hadden kunnen worden zijn de sleutel tot een betere gezondheidszorg waar in de verzekeraar vooral niet op de stoel van de dokter moet gaan zitten.

Concurrentie tussen instanties in de regio die “VOOR” de zorg werken ( oa verzekeraars ) is net als tussen de organisaties die “IN” de zorg actief zijn belemmerend voor goede resultaten. IN de zorgrealisatie en adequaat personeelsbeleid is concurrentie tussen verschillende CAO’s voor verpleegkundigen en verzorgenden IG ongewenst! Wie regelt hier een vernieuwing? Of blijft het bij luchtfietsen en goede bedoelingen?