Ziekenhuizen declareerden in 2016 ruim 10 procent meer dbc’s dan in 2015. Als ziekenhuizen nog zouden worden betaald voor het aantal opnamen, dagverplegingsdagen en polikliniekbezoeken zouden ze veel minder inkomsten hebben.
In de afgelopen jaren heeft de
What you pay is what you get! Dat wisten we 10 jaar geleden ook al, maar nu dan eindelijk ook proefondervindelijk. Het heeft wat miljardjes gekost, maar dan mag je ook een stevige conclusie trekken, nietwaar?
De ziekenhuiszorg is money-driven georganiseerd en daar moeten we asap vanaf. Artsen moeten de lead nemen in need-driven care vanuit een niet-medicaliserende grondhouding (bv positieve gezondheid). De defensieve grondhouding moeten we loslaten. Word dapper!
Het roer moet ook om in de ziekenhuisgeneeskunde!
Het systeem moet transparanter. Geef vooraf inzage per dbc op de website en achteraf op de factuur. Laat de klant/ cliënt zien wat het kost en de mogelijk tot controleren van de factuur. Dan bespaar je al kosten door de preventieve werking van het openbasr zijn van het kostensysteem. Dan kost bijvoorbeeld orenuitspuiten geen 385,15 maar 29,85 doordat de klant/cliënt kan zien dat er een verkeerde dbc ingevuld is!
Ik vraag me dan wel af of er rekening gehouden is met wijzigingen in de afsluitregels. In 2015 waren er nog zeer veel DBC’s die 365 dagen mochten duren (geopend in 2014 , maar gedeclareerd in 2015). In 2016 was dit maximaal 120 dagen. Dit kan zo maar de 10% verklaren.
Wanneer ziekenhuizen nog in FB-parameters uitbetaald werden waren de prijzen van die parameters omhoog gegaan omdat we begrijpen dat deze parameters voor een heel kostensysteem op de achtergrond staan. Er had altijd een rondrekening plaats moeten vinden. Het waren immers parameters en geen zorgproducten an sich.