Zilveren Kruis is voorstander van een nieuw hoofdlijnenakkoord voor medisch specialistische zorg. ‘Zo’n akkoord moet dan niet alleen over de financiën gaan, maar ook een sterk inhoudelijke kant hebben’, aldus Norbert Hoogers, directievoorzitter van Zilveren Kruis.
Het huidige hoofdlijnenakkoord loopt tot en
Ik heb altijd met veel belangstelling het beleid van de Zorg in Nederland gevolgd. Het ontbreekt mij momenteel niet aan historisch inzicht. Maar nu ik dit lees, geef ik het op. Het kan me niets meer schelen. Ze doen maar. Anders gezegd: ik heb al dat gedoe al ette(r)lijke keren meegemaakt. Zinloos gedoe.
Sinds mijn vestiging als psychiater, begin jaren '80, heb ik niets anders dan buitengewoon slechte ervaringen met Zilveren Kruis, die zich tot op de dag van vandaag voortzetten. De verzekeraars onder Zilveren Kruis doen, door middel van administratief pesten, hun uiterste best om mijn patiënten niet te restitueren.
In Nederland heeft veel een hybride karakter. Zo ook de ziektekostenverzekeringsbusiness. Verzekeraars zijn uiteraard blij met het vereveningsfonds. Met het 'betalen' van dure behandelingen en kostbare medicijnen kunnen zij richting verzekerden goede sier maken. Maar niet heus. De belastingbetaler financiert dit, minstens ten dele.
Persoonlijk ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik geen contracten met verzekeraars hoef aan te gaan, en mijn patiënten dus ook zakelijk mijn klanten zijn.
Ik denk niet dat Zilveren Kruis een Nationaal Zorgfonds wil. Wel verevening, dus socialisatie van exceptionele lasten. Maar prostaatkanker naar Hamburg, waarschijnlijk lekker goedkoop.
Je kunt er ook een indirect pleidooi in zien voor een Nationaal Zorgfonds: Daar gaat alles via het risicovereveningsfonds en daarin kan de overheid wel complexe zorg doen fuseren, omzet van ziekenhuizen afromen en toestoppen naar gespecialiseerde centra.
Zilveren Kruis ( Achmea ) gaat steeds vaker op de stoel van de zorgverlener zitten. Steeds meer bepaald zei wat wel en niet mag gebeuren. Zorgverleners krijgen wurgcontract en kunnen dit slikken of stikken. Maar de winst berg bij Achmea blijft heerlijk groeien. Grote inkomens en vette bonussen worden daar elk jaar uitgekeerd. En de zorg behoevende mensen draaien ze op elke mogelijkheid een poot uit.
Wanneer worden dit soort praktijken eindelijk gestopt.
Ze hebben zelfs met een leverancier van diabetes hulpmiddelen afspraken gemaakt dat ze elke maand mogen declareren zonder controle of en wat er geleverd is of wordt. Want de verzekerde betaald toch het meeste zelf weer, daar zorgt Achmea wel voor.